The owner, the constructor and Theo

Maandag 10 augustus 2015. 
Om 07.00 uur schijnt de zon al volop tussen de bomen door en het belooft weer een mooie dag te worden. We hebben weer een jarige vandaag; Marcel bereikt de 41-jarige leeftijd en straks als we bereik hebben zal ik hem even sms-en om hem te feliciteren.
Tijdens het tandenpoetsen heb ik het idee dat er iets niet helemaal goed zit met een van mijn kronen en mijn vermoeden wordt bevestigd als deze spontaan loslaat. Getver! Dat is nou niet iets waar ik op zit te wachten hier in the middle of nowhere. Zal ik ermee blijven rondlopen en wachten tot we thuis zijn? Toch maar niet want dit ziet er a) -in mijn beleving althans- niet uit;  b) is het een heel vervelend gevoel en c) drukt dit dusdanig op mijn gemoed dat ik hier dan de hele tijd mee bezig ben. Er zit niets anders op dan in Revelstoke, de geplande eindbestemming van vandaag waar we sowieso 2 nachten willen verblijven, op zoek te gaan naar een tandarts. De kroon wikkel ik in een papieren zakdoekje en berg ik veilig op in mijn tas. 
Na het ontbijt wordt de macaronisalade voor vanavond gemaakt en zien we Grizzly met een afvalzak naar de recyclebakken lopen. Zo te zien komt hij rechtstreeks uit bed want zijn haren staan recht overeind en hij draagt nog steeds dezelfde smerige kleding.
Voor de rest horen en zien we niets. Alleen het geluid van de eekhoorns die druk in de weer zijn met rondrennen over de her en der liggende boomstammen. 
Drie bikers die gisteravond laat zijn aangekomen en de nacht hebben doorgebracht in een van de cabins starten hun motoren en gaan weer op weg. 
Om te voorkomen dat Grizzly naar buiten komt als hij ons bezig ziet met de vertrekvoorbereidingen doen we alles zoveel mogelijk uit het zich van zijn camper.  
We kunnen! Op naar Revelstoke!
We rijden over de 6 noord door een schitterend landschap van dichtbeboste enorm hoge bergen en diepblauwe meren. De weg slingert zich dan weer steil omhoog om vervolgens weer even steil naar beneden te slingeren. Onze rij-ervaring krijgt een gigantische boost. Bij Nakusp houden we een koffiestop en als we het plaatsje binnenrijden zien we naast de plaatselijke apotheek ook een tandartsenpraktijk liggen. Nou dat is mooi, dan kan ik gelijk mijn kronenprobleem op laten lossen. Niet dus want de praktijk is gesloten. Ik informeer nog even bij de apotheker of er misschien elders nog een tandarts is maar dat is niet het geval. De dichtsbijzijnde is 47km terug in New Denver. Jammer, dan maar wachten tot Revelstoke.
We gaan even in Nakusp de benen strekken en lopen ook nog even het Visitor Center binnen om nog wat extra informatie te vergaren. Hier is wifi dus dat is een mooie gelegenheid om de verhalen te publiceren en de mail te checken. De mevrouw vertelt ons dat de ferry naar de overkant om het uur vertrekt en dat de eerstvolgende over 5 minuten afvaart.  Die halen we dus niet, maar de volgende die om half twee vertrekt, dat moet kunnen.
We hebben tijd om nog wat rond te wandelen en gaan dan DCV halen die nog steeds tegenover de apotheker op de parkeerplaats staat. Als we weg willen rijden komt er een man uit de tandartsenpraktijk. Ik stap uit en loop op hem af met de vraag: "Sir, are you the dentist?" Yes, dat is hij. Ik leg hem mijn kroonprobleem uit en hij kijkt even. Nou dat is dus niet te repareren want er is maar heel weinig tooth over. Wat is dat nou voor een antwoord. Ik heb de kroon toch en die past er perfect overheen. Kan hij er niet gewoon flink van glue in stoppen en dan vast duwen? Hij kijkt heel moeilijk. Nee dat gaat niet. Maar als ik het persé wil dan kan ik morgen terugkomen en dan wil hij het wel proberen. Wat een bullshit! Hij heeft gewoon geen zin om me te helpen op zijn vrije dag. Dat kan, maar zeg dat dan gewoon en hang niet zo'n .......verhaal op. Ik zoek morgen wel een tandarts in Revelstoke. Ik bedank hem en stap in de DCV. Hij stapt in zijn rode bolide. Bal gehakt!
We hebben niet goed opgelet...... We zijn nl. in de veronderstelling dat het maar 5 minuten rijden is van Nakusp tot de ferry. Niet dus! Het is nog 45 km rijden. En dus halen we de ferry van half twee niet want we arriveren om tien voor twee bij de plaats van afvaart. Nou dan wordt het half drie. Niet dus! Vanwege allerlei veiligheidsinspecties zal de eerstvolgende afvaart om half vier zijn. Zijn wij blij dat we in een camper reizen. Niks geen gedoe met wc-problemen en we kunnen op ons gemak zittend in de zithoek de in Nakusp aangeschafte sandwich en de plak bananencake verorberen. Daarna lopen we naar de waterkant om de benen te strekken. We raken in gesprek met een medewerker van de ferrydienst die ons het een en ander vertelt over de omgeving en over de ferrydienst die pas sinds twee jaar bestaat. En ja hij kent the Netherlands want hij is er een aantal malen geweest ter voorbereiding van de constructie van de veerboot. Hij is geen medewerker, hij is de eigenaar van de veerboot. Hij prakkiseert zich suf maar hij kan niet op de naam van de plaats komen waar hij destijds geweest is. De naam van het bedrijf weet hij nog wel: Lips. Hij zal het straks aan the other guy vragen waarmee hij indertijd in the Netherlands is geweest en die momenteel op de vessel is, samen met een onderhoudsguy. Dat is meteen ook de reden waarom we nu wat langer dan normaal moeten wachten. Er is een onderhoudsinspectie gaande en die neemt de nodige tijd in beslag. Dat is vervelend voor de reizigers, maar het is natuurlijk wel noodzakelijk in het belang van de veiligheid.
We praten wat over cows and calfs en vragen hoe het komt dat er zo'n mist hangt in de bergen aan de overkant van het lake. Dat komt door de bosbranden die her en der woeden en de daarmee gepaard gaande rook. Het zou wel eens kunnen zijn dat deze rook afkomstig is van de brand die enkele dagen geleden woedde in de omgeving van Vancouver. Maar ondanks de hevige droogte valt het dit jaar reuze mee wat betreft het aantal branden. Het duurt nog ongeveer een half uur voordat de ferry zal arriveren en omdat ik mijn verhaal tot nu alvast wil noteren nemen we afscheid van deze aardige man en gaan we terug naar onze DCV die ongeveer halverwege in de rij met wachtenden staat. Veel mensen zitten naast hun vervoermiddel in klapstoeltjes te lezen, te kletsen of gewoon te wachten op de dingen die komen gaan. Voor ons staat een auto met daarin een onverzorgd uitziende kerel die ladderzat is. Deze gast is ons op weg naar de ferry met een idioot hoge snelheid voorbijgeraasd, de dubbele doorgetrokken streep negerend. En nu staan we dus achter hem in de rij. Af en toe stapt hij, al wankelend op zijn benen, uit de auto, loopt een paar passen om vervolgens weer terug te vallen in zijn stoel. In de verte zien we de ferry aankomen. De zuipschuit komt weer uit zijn auto gekropen, gaat ernaast staan met het gezicht richting onze kant, haalt vervolgens zijn jandoedel uit z'n broek en gaat uitgebreid midden op straat staan plassen. Smeerkees!  
De rij zet zich in beweging en de viespeuk valt weer in z'n auto. We houden flinke afstand want je weet het maar nooit met zo'n gek. Er staat een ferrymedewerker het verkeer in goede banen te leiden en we zeggen hem dat er zich voor ons een drunk driver bevindt. Dat heeft een mevrouw hem zojuist ook al vertelt. We komen niet weg van die gek want we worden de ferry op gedirigeerd en staan weer achter hem. Ondertussen heeft de tamtam zijn werk al gedaan en zijn alle ferrymedewerkers al op de hoogte van de aanwezigheid van deze dronkaard. Ook de police has been notified. Nonchalant legt een van de medewerkers een dikke blok hout voor het achterwiel van de auto zodat hij in ieder geval niet vooruit kan rijden. Dat zal dan wel maar ik vind het geen fijne gedachte dat als deze gek in de gaten heeft dat hij niet naar voren kan hij wellicht de auto in z'n achteruit zet en daar staan wij toevallig. Ik deel mijn ongerustheid met een van de (jonge) medewerkers die me vertelt dat hij nog nooit in zo'n situatie heeft verkeerd en dat hij niet precies weet wat er allemaal is toegestaan. Hij moet even overleggen, maar hij legt gelukkig wel een blok hout achter het achterwiel. Ondertussen komt er een man naast onze DCV staan en hij is van mening dat er gewoon een "peoples' arrest" moet plaatsvinden. Hij blijft in de buurt want hij houdt wel van dit soort akkefietjes. Er uiteraard begint hij met ons te kletsen. Da's nou ook toevallig, het is the other guy! Hij vertelt ook dat hij in the Netherlands is geweest maar hij kan niet op de naam komen van de plaats waar hij destijds is geweest. Wel de naam van het bedrijf: Lips. Hij is de constructor van de ferry en een vreselijk gezellige prater die ons op het hart drukt dat we zeker ook als we weer eens in Canada komen naar Yukon moeten gaan. Dat is "history"! We naderen langzamerhand de overkant en ineens komt de owner van de ferry voorbij lopen. Als hij ons ziet praten met de constructor verschijnt er een big smile op zijn gezicht en vertelt hij the other guy dat hij met ons heeft gesproken over hun bezoek aan the Netherlands maar dat hij de naam van de plaats nog steeds niet meer weet. Geen nood! We ask Theo! Theo is de onderhoudsinspecteur (en from the Netherlands). Theo wordt erbij gehaald. En het was: Drunen! Theo, these guys are from the Netherlands! Gezellig, Theo komt even met ons praten. Hij woont en werkt al twintig jaar in Canada en vindt het een prettig land met een mooie natuur waar het goed toeven is. Zijn hometown is Vancouver maar hij gaat nog elk jaar naar Nederland op familiebezoek. Eigenlijk zijn we best wel een beetje jaloers op Theo. 
We leggen aan en het ontschepen begint. De zuipschuit start zijn auto maar krijgt het advies te wachten. Blijkbaar kunnen ze hem toch niet tegenhouden want de dikke blokken worden teruggetrokken en plankgas scheurt hij weg. Wij doen het wat rustiger aan en zwaaien bij het verlaten van de boot naar de owner, de constructor en Theo die alledrie met een big smile ons een nice trip toewensen. 
Nog een half uurtje en dan zullen we in Revelstoke zijn. De zuipschuit is in geen velden of wegen meer te bespeuren.
En weer, ja weer, rijden we door een schilderachtig landschap.
Na een kleine tien minuten zien we in de verte rechts van de weg de rood-blauwe zwaailichten van de politie. We minderen vaart zoals het hoort en als we voorbijrijden zien we de zuipschuit naast zijn auto hangen en de politie die aan het noteren is. Zo, dat gevaar is in ieder geval voor vandaag geweken.
In Revelstoke is onze place to stay de Lamplighter Campground waar we twee nachten zullen verblijven. We hebben een gunstige plek in de directe omgeving van de douches en de wasruimte en we hebben wifi. Dat is handig want dan kan ik kijken waar de tandarts van Revelstoke zijn praktijk heeft.
Installeren maar! Tegenover ons is een jonge vader met twee kleine jongetjes zijn vouwwagen aan het opbouwen. Dat is een kwestie van op een knop drukken zodat het bovenstuk omhoog komt. Je moet natuurlijk wel op tijd de knop loslaten anders..... Tja, dan gaat het mis! Met een enorme klap stort het ding in elkaar. Om een lang verhaal kort te maken, de vader en de twee kleine jongetjes verlaten na een uur de campground en keren waarschijnlijk huiswaarts.
Het is maandag en dus is het wasdag. Op naar de laundrey en 5 kwartier later en CAD 4 lichter is de was schoon en droog.
Vervolgens flip-flop-time, dinnertime, wifi-time. Ik zoek en vind twee tandartspraktijken in het centrum van Revelstoke dat voor de afwisseling te voet vanaf de Lamplighter Campground bereikbaar is. 
Weer een heel speciale dag vandaag en hopelijk morgen een kroondag.