Horseflies hate Deet!

Woensdag 12 augustus 2015.
Er is al veel gedeuns zo 's morgens vroeg op de Lamplighter Campground. In de campkitchen wordt al driftig afgewassen en ook de douches draaien op volle toeren. Een tentbewoner poetst zijn tanden buiten voor zijn onderkomen en gebruikt een steelpannetje als drinkbeker. De vreemde Arabier loopt alweer te paraderen in een flitsende outfit. Zonnebril met oranje spiegelende glazen voorkomen dat je hem in de ogen kunt kijken. De nuffige Aziatische zit achterop een motor die al ronkend de campground verlaat. Wij hebben de ochtend-flip-flop-time achter de rug en het is nu tijd voor gebakken eitjes met bacon en koffie. De kroon zit nog steeds goed op z'n plek. Good job doctor Scott!
Even bellen met het bevriende thuisfront, het plan de campagne voor vandaag opstellen, met de bezem door het huis, afkoppelen en dan is het hit the road again! 
Als eerste rijden we naar Mount Revelstoke National Park dat op 5 minuten rijden van de Lamplighter Campground verwijderd ligt. Bij de ingang staat zoals gewoonlijk een houten gebouwtje waar je geacht wordt de entree te betalen. Omdat we de komende dagen nog meer National Parks zullen bezoeken informeren we bij het entreegeldinnende meisje wat in ons geval het gunstigste is wat betreft het betalen van de entreeprijzen. Zij adviseert een 4 dagenpas. Mooi, doen we dat toch. By the way, one of us is a senior. Zij reageert meteen met de opmerking: "Looking good for your age!" Onze dag kan nu al niet meer stuk. We betalen voor 4 dagen entree in alle National Parks die de komende dagen nog op onze planningskalender staan en starten dan de rit naar de top van Mount Revelstoke die de mooie naam draagt "Meadows in the sky parkway".
Het is een pittige rit die behoorlijk slingerend en steil omhoog gaat. Af en toe zetten we DCV aan de kant om te genieten van het prachtige uitzicht over het dal en over Revelstoke. Het zicht wordt nog steeds een beetje belemmerd door de rook die er hangt. Jammer maar niks aan te doen. Na ruim 20 km komen we bij een parkeerplaats waar we ons huis moeten achterlaten om vervolgens te voet verder te gaan.
De klim naar boven via een slingerende hikingtrail is pittig. Het is bloedheet en de horseflies zoemen constant om ons heen. We hebben ons van tevoren flink bespoten met deet en dat zorgt er in ieder geval voor dat we niet daadwerkelijk aangevallen worden door al dit vliegend en stekend spul. Vakantie is hard werken........
Boven aangekomen worden we getrakteerd op een prachtige omgeving met veel bomen, bloemen en spiegelgladde meertjes en uiteraard vliegend steekspul.
We zijn niet alleen. Het is duidelijk merkbaar dat we ons in meer toeristisch gebied bevinden dan de afgelopen drie weken het geval was. Nadat we even op adem zijn gekomen besluiten we over de weg af te dalen naar de parkeerplaats en niet via het slingerend pad naar beneden te gaan. 
We rijden de 20 km weer terug richting de uitgang van het park en zien op een bord de waarschuwing: "Check your fuel! Next service after 150 km!" Dus nog maar even snel bijtanken in Revelstoke om te voorkomen dat we in de problemen raken door een lege benzinetank.
Dan gaan we toch eindelijk op weg naar Golden, de geplande eindbestemming voor vandaag. Opvallend is dat het rijgedrag hier stukken minder relaxed is dan we gewend zijn in de US. Veel neurotische inhalers die het blijkbaar niet kunnen verkroppen dat de bestuurder in de voor hen rijdende campervan zich netjes aan de maximumsnelheid houdt. Doorgetrokken strepen en inhaalverboden worden hier regelmatig genegeerd en aan de maximumsnelheid houdt men zich ook niet altijd. Niet fijn. De mensen zijn hier ook minder vriendelijk dan we de laatste drie weken gewend zijn. Waarschijnlijk heeft het te maken met het feit dat er in dit gebied veel toeristen komen.
Maar het is een prachtige weg die we rijden en dat maakt alles weer goed.
We hebben gisteren al gekeken wat de campingmogelijkheden in Golden zijn en TomTom voorzien van deze gegevens. Camping nummer 1: vol! Camping nummer 2: heeft alleen nog plaatsen zonder voorzieningen (water, stroom), m.a.w. voor ons: vol! Onze DCV heeft geen generator dus we moeten minimaal een stroomaansluiting hebben. Water is geen probleem want de tank is altijd vol als we 's morgens op weg gaan. De laatste hoop is camping nummer 3. Duimen, duimen, duimen!!!
Whispering Spruce heet deze accomodatie en als we arriveren staan er twee campers waarvan de bewoners zich -net als wij- willen registreren. Nou mooi niet dus. Op de deur die toegang moet geven tot de office hangen allemaal briefjes en mededelingen en daartussen hangt een stuk papier waarop met viltstift "closed" is geschreven. En nu? Nou we rijden gewoon de campground op en zoeken een vrije plek waar we onze DCV neer kunnen zetten. Dan zien we straks wel verder. Dat doen de bewoners van de andere twee campers ook. In eerste instantie installeren we ons op een plaats met water, stroom en dumpgat, maar omdat we geen gebruik hoeven te maken van het dumpgat en het daarom onzin is om hiervoor te betalen verplaatsen we ons huis naar een lager gelegen plek zonder dumpfaciliteit. Scheelt toch weer een paar dollars.
Er komen steeds meer campers de ground opgereden en alle bewoners staan in eerste instantie vragend voor de gesloten deur en rijden dan aarzelend rond op zoek naar een vrije plek. Aan de officedeur hangt een bakje met enveloppen met daarin een registratieformulier. Ik vul zo'n formulier in en ga het vervolgens in de brievenbus gooien waarvan de gleuf zich verscholen heeft tussen alle briefjes op de officedeur. Morgenvroeg dan maar de financiën verder afhandelen. 
Er komt weer een grote camper aanrijden en een man en -wat later blijkt- zijn zoon stappen uit om vervolgens vol verwarring naar de officedeur te kijken. De zoon vraagt me in zijn beste Engels of ik weet hoe de registratieprocedure hier is. Zijn accent verraadt de Duitse Herkunft. Ik antwoordt hem in het Duits wat en hoe en ze zijn opgelucht dat ze in ieder geval een plek hebben gevonden waar ze zich kunnen douchen en waar wifi is. Ze komen vanuit Jasper en Lake Louise en de knul vertelt dat het daar niet mogelijk is om zonder reservering een camping te vinden waar vrije plekken met stroom en water. Wel plekken zonder faciliteiten. Dat was voor hen geen probleem want ze beschikken over een generator.
Oei, dat levert dus waarschijnlijk voor ons problemen op de komende dagen. Hij laat nog wat foto's zien die hij heeft gemaakt onderweg en het ziet er allemaal prachtig uit. Hij blijft maar vertellen en is duidelijk heel erg onder de indruk van al het moois dat hij tot nu toe heeft gezien. Aardige knul. 
Na het eten ga ik op zoek naar overnachtingsplekken voor de komende twee à drie dagen en dat levert niks op. Nada! Ik ben ruim drie uur in de weer (mede dankzij het trage internet) en uiteindelijk is het me gelukt een plek te reserveren in Lake Louise voor morgen (donderdag) en een plek in Jasper voor overmorgen (vrijdag). Dat is het maximale dat ik heb kunnen bereiken. Pffffffff......
We hebben de komende dagen geen beschikking over wifi dus gaat dit verhaal morgenvroeg (donderdag) in de openbaarheid en de volgende verhalen, tja, wie weet.
Ondertussen is het 02.00 uur 's nachts. Doordat we ons weer in Mountain Time Zone bevinden missen we vandaag ook nog een uur. Dat hakt er in.......