Trip to China? Never!!!!!

Donderdag 13 augustus 2015.
Vanmorgen moeten als eerste, na alle bekende ochtendrituelen, de financiële verplichtingen worden voldaan en dus gaat Lei richting the office. Op een plastic stoeltje zit een mevrouw die duidelijk last heeft van een hangover. Ze rookt een sigaret en wrijft met de handen door haar gezicht. Als ze in de gaten heeft dat er een customer in aantocht is drukt ze haar sigaret uit en snelt the office in. Onze gegevens staan al in haar computer vermeld dus is het alleen nog maar noodzakelijk dat de creditcard geswiped wordt. Gelukkig, dan is dit in ieder geval weer afgehandeld, want niks zo vervelend als er nog betaald moet worden voor reeds geleverde diensten.
Omdat we vandaag maar een korte rit voor de boeg hebben doen we het rustig aan vanmorgen en bestaat het ontbijt uit gebakken eitjes met bacon.
Onze eindbestemming vandaag is Lake Louise, gelegen in Banff National Park.
We verlaten Golden en hervatten onze route over de Trans Canada Highway. Een mooie weg door de bergen met de Kicking Horse River als metgezel. Deze soms woest kolkende gletsjerrivier baant zich al slingerend een weg door het dal. Soms zien we hem heel ver beneden ons en dan weer stroomt hij bijna op gelijke hoogte met de weg. Het is een stijgen, slingeren en dalen te midden van groene dennenbossen. Als we op een gegeven moment via een brug de rivier oversteken rijden we a.h.w. dwars door een berg die zo lijkt het verticaal uit elkaar geduwd is om plaats te maken voor de number 1. Duidelijk een geval van met heel veel springstof te hebben gewerkt. 
We verlaten even de highway om richting Emerald Lake te rijden. Op deze weg komen we als eerste bij de Natural Bridge, een kleine zgn. arch die ontstaan is door het kolkende water van de Kicking Horse River. We zijn hier niet alleen. Men heeft een bus Chinezen opengetrokken en die beheersen het beeld hier dusdanig dat het niet prettig toeven is. Ze zijn luidruchtig, onfatsoenlijk, vervelend en alleen maar bezig met het maken van foto's van zichzelf met iets toeristisch op de achtergrond waar ze thuis pas achter zullen komen wat het is. Ze doen dit hoofdzakelijk met van die walgelijke selfiesticks en nemen dan de meest belachelijke poses aan. Wat een vervelend volk is dat. Ze gaan absoluut niet voor je aan de kant en het woord "sorry" komt niet in hun vocabulaire voor. Ik weiger dus opzij te gaan en roep regelmatig (sarcastisch bedoeld) als er weer iemand bijna tegen me opbotst "Well, excuse me!" Buiten het feit dat ze geen fatsoen hebben zijn ze ook nog eens chronisch doof want zonder blikken of blozen lopen ze gewoon door. Beter Horen zou hier goede zaken kunnen doen.
Gelukkig begint het te regenen en rennen ze luid gillend naar de bus. Arme Canadese buschauffeur die de hele dag met dit stel op moet trekken.
Even genieten van het moois zonder vervelende bijverschijnselen.
We vervolgen onze weg naar Emerald Lake en zoals de naam al zegt het is smaragd groen. Een gladde smaragd groene waterspiegel omzoomd door verschillende soorten dennenbomen. Op het water dobberen mensen voor CAD 40 per uur in kano's. Big business! We wandelen even rond en zien aardige houten huizen op de bergweg staan die absoluut niet vallen onder de categorie sociale huurwoning. 
Zoals altijd is ook hier een kleine winkel aanwezig waar allerlei prullaria te koop zijn en wat wil het geval? Juist ja! Chinezen. Een Chinese mevrouw met haar Chinese dochter staan in het winkeltje en drijven de winkeleigenaresse bijna tot wanhoop. De arrogante Chinese spreekt op dwingende toon en herhaalt tig keer dezelfde vraag (over wat er bij de waterval te zien is) waarop ze tig keer hetzelfde antwoord van de winkeldame krijgt. Op een gegeven moment ziet de Chinese dochter iets dat gemaakt is door een local artist. De Chinese moeder vraagt aan de winkeldame of dit made in China is. Even zegt de winkeldame niets, maar dan herpakt ze zich en zegt quasi vriendelijk dat dit door een local artist is gemaakt. De Chinese gelooft haar niet en blijft van mening dat het made in China is. Daarbij vindt ze het to expensive dus dochterlief moet het terugleggen. En weer de vraag over de waterval. Ja wat denk je wat er bij de waterval te zien is? Water natuurlijk! Maar de winkeldame blijft netjes en geeft antwoord. Chapeau!
Voordat we op weg gaan en we weer plaats hebben genomen in DCV komen we toevallig uit bij een knopje op de autoradio dat- als we dat indrukken- ervoor zorgt dat we satellietradio ontvangst hebben. Ik ga op zoek en vind Elvis Radio! Live from Graceland in Memphis Tennessee! Ik ben helemaal happy! 24 uur alleen maar Elvis. Kers op de taart of zoals men hier zegt: cherry on the pie. 
We verlaten Emerald Lake en dalen weer af richting de highway waar we na een paar honderd meter de afslag Field nemen met de bedoeling deze wereldplaats met een bezoek te vereren. Jammer voor deze wereldplaats maar wij kunnen geen vrije parkeerplek voor ons huis vinden en dus gaat het weer terug naar de highway om onze weg te vervolgen tot de volgende halte, de Takakkaw Falls. Hiervoor moeten we ook weer even de Trans Canada Highway verlaten. Een jonge parkranger staat in de bloedhete zon ons op te wachten om te controleren of we in het bezit zijn van een Parkpass. Die hebben we, zelfs een vierdaagse. Hij is een beetje jaloers op ons want wij mogen zo meteen even afkoelen bij de falls terwijl hij hier mag blijven om toeristen welkom te heten. Desondanks wenst hij ons veel fun! 
We gaan op weg en ook nu rijden we weer door een schitterende omgeving. Het is duidelijk, we bevinden ons al de hele tijd in de mighty Rocky Mountains. Omhoog slingerende smalle bergwegen die zich vervolgens naar beneden storten. Op een gegeven moment staan er waarschuwingsborden langs de kant van de weg. Voertuigen die meer dan 6 meter lang zijn zullen, als de bochten genomen worden, achteruit moeten zetten, want in één keer de bocht nemen is geen optie. Stiekum ben ik blij dat ik vandaag niet achter het stuur zit. Zeker wanneer een aso-bestuurder die naar beneden komt niet wacht zoals het hoort en ook nog eens de bocht kort neemt. Maar Lei blijft kalm en zet DCV diagonaal achteruit in de bocht omhoog op de smalle slingerende bergweg om vervolgens al gas gevend de berg op te rijden. Zweetdruppeltjesmoment!
In de verte zien we de waterval en het is een majestueus gezicht al die massa's gletsjerwater die zich 254 meter naar beneden storten. We vinden een parkeerplek en gaan aan de wandel. Hoe dichter we bij de Takakkaw Falls komen hoe oorverdovender het geluid en ook hoe kouder het wordt. Er hangt een nevel van waterdruppels en het is gewoon koud. We hebben dit plaatje al twee keer eerder gezien, maar het is en blijft een mooi schouwspel. En dus ook een schouwspel waar veel foto's van gemaakt worden. Het zal vanavond een fikse fotoselectieprocedure worden.
We moeten de smalle slingerende bergweg ook weer afdalen en dus staat er ons nog  een zweetdruppeltjesmoment te wachten. Gelukkig gaat het nemen van de bocht dit keer wat relaxter aangezien de ons achteropkomende bestuurder zich keurig aan de regels houdt, afstand bewaart en daar waar noodzakelijk ons de ruimte geeft. Zo kan het dus ook.
Dan gaan we daadwerkelijk naar Lake Louise waar we ons melden bij de ingang van de Lake Louise Trailer Campground gelegen in het Banff National Park waar een bordje hangt waarop staat "Full". Het is weer zo'n typisch hokje zoals die altijd staan bij de ingang van een national park en er staat een aardige juffrouw ons op te wachten. Do you have a reservation? Ja die hebben we. Ze kijkt in haar computer en inderdaad, we have a reservation. Ze overhandigt ons een plattegrond waarop aangegeven wordt hoe we bij onze plek (nummer 33) komen en dan krijgen we nog instructies over hoe te handelen vanwege het feit dat we ons bevinden in berengebied. Niet alleen zwarte- en grizzly beren, maar ook wolven, coyotes, cougars en meer van dat spul dat je liever niet in je buurt wil hebben. Mooi, weten we dat ook weer.
We rijden naar plek nummer 33 en zijn helemaal happy. Een toffe royale plek, midden tussen de bomen en dicht bij de flip-flop-ruimte. Voeg daarbij het schitterende uitzicht op een gletsjer en onze dag kan niet meer stuk.
Installeren, aankoppelen en dan te voet naar het centrum van Lake Louise. Nou ja centrum. Het is een verzameling van liquorstore, postkantoor, restaurant, kleine supermarkt, snoepwinkel, twee souvenirwinkels, outdoorwinkel en visitor info. That's it. In de snoepwinkel kopen we een ijsje en dan wandelen we weer terug naar huis. We zien geen beren, wolven, coyotes onderweg. Wel plaatselijke marmotten die rechtop voor de ingang van hun huis zitten en als er onraad is al piepend het hol in duiken.
Wat een mooie relaxte dag weer vandaag. Ondanks de korte rit hebben we toch weer heel veel indrukwekkende dingen gezien. En die vervelende Chinezen, die verdringen we uit ons geheugen. Weg ermee!