Hoe kleiner de bal, hoe groter de kwal. Behalve hier!

Vrijdag 07 augustus 2015.
Vanmorgen staat er al vroeg een stralende zon in een strakblauwe lucht boven Jerry's Saloon & RV-park en (let op!) Golfcourse.
Wat betreft de Golfcourse; gisteren toen we arriveerden werd er nog volop met lange stokken tegen kleine balletjes geslagen. Niet door van die typische golfballen zoals die we die wel eens zien rondlopen op golfbanen maar door de locals hier uit de omgeving die wonen in trailers met christmas lights en pink flamingo's on the porch. Niks geen geruite broek met handschoen nonchalant uit de achterzak hangend, maar korte broek en shirt zonder mouwen zodat de tatoeages goed zichtbaar zijn. En bovenal: gewoon heel enthousiast "Hi, how are you doing?" roepen als we voorbij lopen. Het woord ballotage kent men hier niet, golf is voor iedereen. En zo hoort het ook.
Nick komt voorbij op zijn kleine bulldozer die zowel aan de voor- als aan de achterzijde voorzien is van een graafwerktuig. Hij stopt bij de afvalbak naast ons huis waar we zojuist onze plastic zak met afval in hebben gedumpt, werpt er een blik in en besluit dat dit niet de moeite van het legen waard is en gaat weer verder met zijn rondje over de wel heel erg sobere campground. Even later komt hij weer terug en leegt alsnog de bak. Hij heeft eerst een inspectierondje over het terrein gereden, wellicht om te inventariseren hoeveel afval hij op moet halen. Of gewoon omdat hij het leuk vindt om met zijn bulldozer rond te toeren.
We hebben vanmorgen wat opstartproblemen en pas rond de klok van twaalf uur gaan we op weg richting Eureka een aardig westernstadje. Uiteraard zetten we DCV aan de kant van de weg om door Main Street te wandelen en af en toe een winkel van binnen te bekijken. Maar zoals dat wel vaker het geval is met dit soort stadjes is het assortiment dat wordt aangeboden in de winkels van een hoog toeristisch gehalte. Maar je wordt er stuk voor stuk met een enorme vriendelijkheid welkom geheten. Top!
Bij de plaatselijke buurtsuper kopen we een grote zak marshmallows. Tom, een oude farmer, is samen met zijn kleinzoon van 3 jaar boodschappen aan het doen. Het jochie zit voor in de winkelwagen te sabbelen aan een lolly. Edith, een oudere mevrouw, laat haar karretje midden in het gangpad staan, loopt op oude Tom af en begint een gesprek. Het lijkt er op dat Edith een oogje op Tom heeft maar Tom niet op Edith. Ze probeert het nog via kleinzoon door te roepen: "Make grandpa pay for my groceries!" maar het joch sabbelt lekker verder op zijn lolly. Alles gaat hier op zijn elfendertigste. Don't hurry. Take is easy. Tom sjort kleinzoon uit de winkelwagen en laat de kar gewoon staan als hij naar buiten loopt. No problem, Lei zet de kar terug op z'n plek.
We wandelen nog wat rond en ondertussen is de temperatuur flink gestegen. It's hot in Eureka, Montana.
Door die opstartproblemen gaat het allemaal wat slower dan we gewend zijn en besluiten we dat we vandaag niet al te veel mijlen zullen afleggen. Libby is de eindbestemming.
Vanuit Eureka rijden we over de 37 zuidwaarts, de Lake Koocanusa Scenic Byway. Een mooie rit langs het (hoe kan het ook anders) Lake Koocanusa met regelmatig weer van die dramatisch mooie uitzichten. Fotomomenten! We bevinden ons in het Kootenai National Forest dat weer onderdeel is van de Rocky Mountains. 
We stoppen even bij de indrukwekkende stalen Lake Koocanusa Bridge, in 1970 geconstrueerd door het US Army Corps of Engineers en absoluut de moeite van het bekijken en fotograferen waard.
Een volgende halte is de Libby Dam die we alleen van de bovenkant bekijken en niet van de binnenkant aangezien we dan een omweg moeten maken en we de laatste tour toch niet meer kunnen halen. 
De Montana-gids wordt tevoorschijn gehaald om te bekijken wat de mogelijkheden zijn wat betreft RV-parks. We selecteren er twee en programmeren TomTom. Vanaf de Libby Dam is het nog zo'n 15 mijl (x1,6 km) tot Libby en als eerste komen we uit bij het Woodland RV Park. Het ziet er prima uit en we besluiten hier te overnachten. We worden weer door een meneer in een golfkarretje naar onze plek met nummer 30 gebracht. Een mooie plek tussen metershoge pinetrees. Ik zet ons huis op z'n plek en Lei gaat aankoppelen, althans dat is de bedoeling. Maar links naast ons zitten twee mensen uit Saskatchewan aan de picknicktafel naast hun RV en hebben duidelijk heel erg veel behoefte aan contact. Lei is daarvan het slachtoffer. Ik blijf binnen, zorg dat de raampjes geopend worden en maak de flip-flop-time-tassen in orde voor als we zo meteen richting de showers gaan, want vandaag heb ik even helemaal geen zin in verplicht socializen. 
Na het bezoek aan de mooie, royale showers wordt het avondmaal bereid en kunnen we lekker buiten aan onze eigen picknicktafel (rechts van DCV dus uit het zicht van de buren uit Saskatchewan) met het van thuis meegebrachte rood-wit-geblokte tafellaken, genieten van een macaronischotel à la campground. 
Wifibereik is uitstekend dus we kunnen weer een beetje op de hoogte komen van wat er zich zoals afspeelt here, there and everywhere.
Een rustige, behoorlijk warme en zonnige dag vandaag met een mooie tocht langs het Lake Koocanusa en als eindpunt een heerlijke plek tussen de pinetrees waar we regelmatig het bekende geluid horen van de in de verte aankomende en zich luid aankondigende trein.

Wat betreft de reacties die we krijgen op onze verhalen: die worden met veel belangstelling gelezen. Dank hiervoor!