One day, three States

Zaterdag 08 augustus 2015.
Rise and shine! It's gonna be a beautiful day!
Omdat het kan ontbijten we vanmorgen buiten aan de picknicktafel met daarop ons van thuis meegebrachte rood-wit-geblokte tafellaken. Het is heel erg gezellig, maar wel verdomde fris. Vest aan dus.
Gelukkig zijn de buren nog niet buiten gesignaleerd. Mede campgrounders zijn al aan de wandel en groeten zoals gebruikelijk heel vriendelijk. Langzaam maar zeker komt er meer activiteit op de campground en ook de buren geven een teken van leven. Onze picknicktafel staat dusdanig opgesteld (hebben we zelf gedaan!) dat de neighbours geen direct zicht op ons hebben. Want als er iets is waar we nu even geen behoefte aan hebben zo 's morgens vroeg aan de breakfasttable dan is het wel verplicht socializen.
Opruimen, afwassen, huis vegen, afval dumpen en dan is het afkoppelen maar. Lei heeft mazzel want buurman is zijn grey- & black water aan het dumpen en heeft dus geen tijd voor een praatje. Poeh, poeh.....
We verlaten Woodland RV Park in Libby en gaan op weg over de 2 west, die parallel loopt met de Kootenai River, richting  Idaho. De zon schijnt ondertussen weer uitbundig. Het is een mooie rit door de Purcell Mountains. Bergen, bossen, meren en in de lager gelegen gebieden kleine typische plaatsjes waarvan sommige er een beetje sjofel uitzien. Ook hier is duidelijk merkbaar dat het niet al te best gaat met de economie. We hebben tijdens onze reis tot nu toe heel veel leegstand gezien.
We verlaten met een beetje weemoed het mooie Montana. Montana, dat niet op de planning stond om te bezoeken deze reis. Maar wat zijn we blij dat we vorige week vrijdag het besluit hebben genomen om de grens over te steken. Bye, bye beautiful Montana en bye bye ontzettend vriendelijke mensen! We komen zeker nog eens terug.
We rijden Idaho binnen, vinden dat het zo langzamerhand tijd wordt voor een koffiepauze en besluiten deze te houden in Bonners Ferry.
Als we over de brug het stadje in rijden zien we rechts een mooi aangelegd parkje waar een gigantisch grote Stars and Stripes in staat die zachtjes deint in de wind. Bij het parkje is een parkeerplaats en het Visitor Information Center. We draaien de parkeerplaats op en zien dat er markt is. Farmer's Market! 
Als eerste gaan we naar het Visitor Center en vergaren hier de nodige informatie over  Idaho en Washington en natuurlijk over Bonners Ferry. De visitorinfomationmevrouw biedt ons donuts aan die we graag aannemen en meteen naar binnen werken. Lekker toch? We bedanken voor de info en de donuts en nemen afscheid. Op naar de markt.
Die is klein, maar wel heel erg leuk om even rond te lopen. We kopen bij een local farmer een pot jam en bij een mevrouw kopen we een cinnamonroll en een cinnamonbread voor bij de koffie vanavond. "Do you need a bag?" Die need ik niet want ik heb mijn opvouwbaar Blokkertasje van €1 bij me en doe hier roll en bread in. Zij: "I love your bag!" Ik: "Well thank you!" Omdat ze van flowers houdt is ze helemaal weg van het tasje met bloemenmotief. Ik vraag of ze het wil hebben en ze kijkt me verbaasd aan. "No! It's yours!" Ik haal de pot jam, de roll en het bread er uit en geef haar het tasje met het bijbehorende hoesje. Ze wil ervoor betalen maar dat weiger ik want het is tenslotte a gift. Als ik haar vertel dat het from the Netherlands is is ze helemaal happy. Wat kun je iemand blij maken met een opvouwbaar Blokker boodschappentasje van €1. We nemen afscheid van de nog steeds in staat van totall happiness verkerende vrouw en kuieren verder over de markt om vervolgens nog even door Main Street te wandelen. Tijd voor koffie! Die vinden we in een leuke winkel met de naam "Under the Sun" waar, behalve hebbedingetjes, keukenspulletjes en in de kelder zgn. vintagespul (ouwe meuk) te koop is, ook koffie verkrijgbaar is en je er tevens een hapje kunt eten. Leuke combinatie. We drinken een kopje koffie met een inhoud van 20oz (560 cl) en mogen daar het totaalbedrag van $ 4,70 voor betalen.
Na de coffeebreak nog eventjes rondwandelen en op een bankje bij het Visitor Center plan de campagne voor de rest van de dag maken. We besluiten na het doornemen van al het foldermateriaal dat we de International Selkirk Loop (een scenic drive) gaan volgen en constateren dat we deze al voor bijna de helft hebben afgelegd vanmorgen, dus een mooie reden om hem in zijn totaliteit te rijden. Hit the road!
Al snel verlaten we Idaho weer en arriveren we in de staat Washington. We bevinden ons nu in Pacific Time Zone en kunnen de klok een uurtje terug zetten. Da's mooi meegenomen, hebben we vandaag een uur langer de tijd om te genieten.
Eindpunt van vandaag is Newport waar we ons melden bij de office van de plaatselijke KOA-campground. Het KOA-meisje in het bekende gele KOA-shirt vraag of we een reservation hebben. No, die hebben we niet. Zijn we dan KOA-members? Yes, dat zijn we (bij de huur van de camper hebben we nl. een KOA-lidmaatschapskaart gekregen). Nou dan is er nog wel een plek voor ons. Lei gaat de formaliteiten in orde maken en ik berg TomTom -die zijn werk voor vandaag er op heeft zitten- op. Het KOA-meisje rijdt in haar golfkarretje voor ons uit, brengt ons naar plaats nr. 121 en vraagt of we tevreden zijn. Dat zijn we. Verder geeft ze nog wat nuttige informatie over de activiteiten die er gaande zijn op de campground en rijdt dan al zwaaiend weg in haar golfkarretje. Plaats nr. 121 is van het type heel royaal en is omzoomd met (of is het door?) enorm hoge verschillende soorten naaldbomen. 
We horen een vreemde vogel maar we kunnen hem niet traceren in de hoge bomen. Een kleine chipmunck springt nieuwsgierig rond op zoek naar eten. 
Bij onze plek hoort -zoals gewoonlijk- een picknicktafel en omdat het zo'n mooi weer is  kunnen we vanavond lekker buiten eten. Er is ook een betonnen "fire ring" maar vanwege de enorme droogte en het grote gevaar dat er momenteel bestaat voor bosbranden is het verboden om vuurtjes te stoken. We hebben de laatste dagen regelmatig langs de kant van de weg waarschuwingsborden zien staan met de tekst: "Fire danger today: extremely high!" Oppassen dus.
De doucheruimtes zijn twintig meter verderop en dat is prettig want dan hoeven we niet ver te lopen met onze flip-flops. 
In tegenstelling tot wat we de gewend zijn is het hier tamelijk rumoerig. Rechts van ons staat een vouwwagen waarin een gezin met twee klieren van jongens huist. Zij, de vrouw, komt niet buiten en huist constant in het vouwgeval. Hij, de man, vindt het niet nodig om op z'n minst goeiedag te zeggen. En de twee klieren zijn alleen maar aan het klieren en luisteren voor geen meter.
Twee deuren verder, links van ons, huizen mensen die het samen verschrikkelijk gezellig hebben. Ze voeren geanimeerde gesprekken waarbij ze het regelmatig uitschateren van het lachen. Heel aanstekelijk! 
Recht tegenover ons staat weer zo'n joekel van een trailer. Als het donker is zien we dat binnen in die joekel van een trailer een joekel van een TV staat die zeker drie maten groter is dan de TV die wij thuis hebben.
We beschikken op deze plek niet over wifi en om nou helemaal naar the office te lopen om te gaan surfen op het world wide web, nou nee. De foto's worden geordend en er moet geheugen vrij worden gemaakt op de iPad. Een mooie gelegenheid om alle apps die niet gebruikt worden en die alleen maar plaats innemen in de prullenbak te laten verdwijnen. Opgeruimd staat netjes! De hele stapel papieren informatiemateriaal die we hebben verzameld kijken we door en wat we niet (meer) nodig hebben verdwijnt in de recyclingbak.
De vreemde vogel blijkt een eekhoorn te zijn die in de bomen van tak naar tak springt.
Tijd om van de zithoek een slaaphoek te maken......