Vrijdag 02 augustus 2013
2 augustus 2013 - Denver, Colorado, Verenigde Staten
Langzamerhand komt de thuisreis dichterbij en daarom hebben we besloten niet al te veel meer te ondernemen en op ons gemak richting Denver te gaan.
Vandaag staat de Garden of the Gods op het programma. Een natuurpark dat ligt aan de voet van de 4300 meter hoge Pikes Peak. In het 13 km² grote park bevinden zich smalle, langgerekte rotsformaties van verschillende soorten sedimentair gesteente, sommige pieken zijn een kleine 100 meter hoog. De oudste rotslagen zijn ongeveer 300 miljoen jaar geleden ontstaan. 65 miljoen jaar geleden zijn de rotslagen omhoog en enigszins schuin gedrukt; sinds die tijd zijn ze blootgesteld aan erosie, waardoor ze hun huidige vorm hebben gekregen. Vanwege de lange, gevarieerde ontstaansgeschiedenis is het gebied zeer interessant voor geologen. Zo zijn hier bijvoorbeeld veel verschillende fossielen gevonden. Het park ligt in een zogenaamde ‘transition zone’, qua vegetatie is het een overgangsgebied tussen de laag gelegen vlakte en de subalpine van Pikes Peak. Dus ook in biologisch opzicht biedt het veel variatie. Het grondgebied van Garden of the Gods werd in het jaar 1879 gekocht door Charles Elliot Perkins, hoofd van de Burlington Railroad. Hij wilde hier een zomerhuis laten bouwen. Bij nader inzien gaf hij er echter de voorkeur aan om het gebied in de natuurlijke staat te houden en voor het publiek open te stellen. Perkins overleed in 1907, twee jaar later droegen zijn kinderen het gebied over aan het gemeentebestuur van Colorado Springs op voorwaarde dat het voor altijd een vrij toegankelijk publiek park zou blijven. Als eerste bezoeken we uiteraard het visitorcenter waar we een plattegrond krijgen van een aardige oudere heer die warempel Nederland kent (en dan niet het Nederland in Colorado maar ons Nederland). Hij is in het verleden in Joetrecht geweest voor business. Hij drukt ons op het hart om rustig aan te doen en vooral veel water te drinken vanwege de grote hoogte waar we ons nu bevinden. We hebben inderdaad al gemerkt dat, zodra we enthousiast aan de wandel gaan, we binnen de kortst mogelijke tijd buiten adem zijn vanwege de ijle lucht. Dus is het motto "pelan, pelan". Met de routekaart in de aanslag stappen we in de auto en beginnen aan een werkelijk prachtige trip. Regelmatig zetten we de auto aan de kant om te genieten van de geweldig mooie natuur. We wandelen op ons gemak tussen de roodgekleurde rotspartijen waar een paar waaghalzen tegen de vaak loodrecht omhoog rijzende wanden klimmen. Omdat we het zo mooi vinden rijden we de route nog een keer en uiteraard proberen we met onze gehavende camera toch nog mooie foto's te maken. Dat lukt vrij aardig. We houden een koffiepauze in de oude Traidingpost en zoeken in onze couponboekjes naar een geschikte plek in de buurt van Denver om te overnachten. Er zijn een aantal mogelijkheden dus dat is hoopvol. Na de koffie zoeken we Chevy weer op. Op de parkeerplaats staat een schoolbus van de Boyscouts of America Troop 127. Omdat het zo'n typische bus is zoals we die zo vaak op tv zien maak ik er een foto van. De buschauffeur heeft dat in de gaten en blijkbaar zegt hij dat tegen de scouts in de bus want ineens komen er allemaal zwaaiende handen uit de ramen te voorschijn. Nog maar een foto maken.
Dan gaat het op weg naar de laatste halteplaats van deze vakantie; Denver, Colorado. Het is het begin van de vrijdagmiddag spits en daarom vrij druk op de weg. Maakt niet uit, we doen het sowieso rustig aan. Er zijn vrij veel auto's met een boot aan de trekhaak. Duidelijk een geval van weekendje weg en lekker varen met de boot op het lake. Ook vandaag hangen er weer donkere wolken boven de bergen die zich links van de Interstate bevinden en op een gegeven ogenblik is heel duidelijk te zien hoe plaatselijk de wolken hun lading regen naar beneden laten vallen. Ook weer een prachtig gezicht. Zo rond de klok van 17.00 uur arriveren we bij de Days Inn in Englewood, Colorado dat iets ten zuiden van het centrum van de stad Denver ligt. Een van de plaatsjes hier in de buurt is Littleton waar in april 1999 op de Columbine Highschool een bloedbad is aangericht waarbij twaalf studenten en een leraar door twee medestudenten werden vermoord.
We melden ons bij de receptiebalie van het motel en krijgen van de jongeman achter de balie kamer 115 toegewezen. Het is weer een goede keuze die we hebben gemaakt, de kamer ziet er pico bello uit en is van alle gemakken voorzien. Omdat er ook een guest laundrey aanwezig is wordt vandaag voor de laatste keer nog even een wasje gedraaid. Dan hoef ik dat straks niet meteen te doen als we weer thuis zijn. Terwijl de wasmachine en de droger hun werk doen pakken we koffer nummer drie in tot een gewicht van 23 kg. Dan is dat tenminste ook weer in orde en hoeven we op de dag van vertrek alleen nog koffer nummer vier te vullen. Nadat de was weer superclean en superfresh is opgeborgen gaan we in de omgeving, met behulp van TomTom, op zoek naar een restaurant. We komen ook vandaag weer uit bij Red Robin, een van onze favoriete restaurants. We starten uiteraard met een local beer en als voorgerecht een toren(tje) onionrings. Lei gaat voor een sandwich, ik kies voor kip en uiteraard krijgen we bij dit alles "bottomless" steak fries. We gaan na afloop weer met een box naar buiten wat geen enkel probleem is want in de motelkamer staat een grote koelkast waar we het spul in kunnen bewaren tot morgen. Trip van vandaag; 78,3 mijl
Vandaag staat de Garden of the Gods op het programma. Een natuurpark dat ligt aan de voet van de 4300 meter hoge Pikes Peak. In het 13 km² grote park bevinden zich smalle, langgerekte rotsformaties van verschillende soorten sedimentair gesteente, sommige pieken zijn een kleine 100 meter hoog. De oudste rotslagen zijn ongeveer 300 miljoen jaar geleden ontstaan. 65 miljoen jaar geleden zijn de rotslagen omhoog en enigszins schuin gedrukt; sinds die tijd zijn ze blootgesteld aan erosie, waardoor ze hun huidige vorm hebben gekregen. Vanwege de lange, gevarieerde ontstaansgeschiedenis is het gebied zeer interessant voor geologen. Zo zijn hier bijvoorbeeld veel verschillende fossielen gevonden. Het park ligt in een zogenaamde ‘transition zone’, qua vegetatie is het een overgangsgebied tussen de laag gelegen vlakte en de subalpine van Pikes Peak. Dus ook in biologisch opzicht biedt het veel variatie. Het grondgebied van Garden of the Gods werd in het jaar 1879 gekocht door Charles Elliot Perkins, hoofd van de Burlington Railroad. Hij wilde hier een zomerhuis laten bouwen. Bij nader inzien gaf hij er echter de voorkeur aan om het gebied in de natuurlijke staat te houden en voor het publiek open te stellen. Perkins overleed in 1907, twee jaar later droegen zijn kinderen het gebied over aan het gemeentebestuur van Colorado Springs op voorwaarde dat het voor altijd een vrij toegankelijk publiek park zou blijven. Als eerste bezoeken we uiteraard het visitorcenter waar we een plattegrond krijgen van een aardige oudere heer die warempel Nederland kent (en dan niet het Nederland in Colorado maar ons Nederland). Hij is in het verleden in Joetrecht geweest voor business. Hij drukt ons op het hart om rustig aan te doen en vooral veel water te drinken vanwege de grote hoogte waar we ons nu bevinden. We hebben inderdaad al gemerkt dat, zodra we enthousiast aan de wandel gaan, we binnen de kortst mogelijke tijd buiten adem zijn vanwege de ijle lucht. Dus is het motto "pelan, pelan". Met de routekaart in de aanslag stappen we in de auto en beginnen aan een werkelijk prachtige trip. Regelmatig zetten we de auto aan de kant om te genieten van de geweldig mooie natuur. We wandelen op ons gemak tussen de roodgekleurde rotspartijen waar een paar waaghalzen tegen de vaak loodrecht omhoog rijzende wanden klimmen. Omdat we het zo mooi vinden rijden we de route nog een keer en uiteraard proberen we met onze gehavende camera toch nog mooie foto's te maken. Dat lukt vrij aardig. We houden een koffiepauze in de oude Traidingpost en zoeken in onze couponboekjes naar een geschikte plek in de buurt van Denver om te overnachten. Er zijn een aantal mogelijkheden dus dat is hoopvol. Na de koffie zoeken we Chevy weer op. Op de parkeerplaats staat een schoolbus van de Boyscouts of America Troop 127. Omdat het zo'n typische bus is zoals we die zo vaak op tv zien maak ik er een foto van. De buschauffeur heeft dat in de gaten en blijkbaar zegt hij dat tegen de scouts in de bus want ineens komen er allemaal zwaaiende handen uit de ramen te voorschijn. Nog maar een foto maken.
Dan gaat het op weg naar de laatste halteplaats van deze vakantie; Denver, Colorado. Het is het begin van de vrijdagmiddag spits en daarom vrij druk op de weg. Maakt niet uit, we doen het sowieso rustig aan. Er zijn vrij veel auto's met een boot aan de trekhaak. Duidelijk een geval van weekendje weg en lekker varen met de boot op het lake. Ook vandaag hangen er weer donkere wolken boven de bergen die zich links van de Interstate bevinden en op een gegeven ogenblik is heel duidelijk te zien hoe plaatselijk de wolken hun lading regen naar beneden laten vallen. Ook weer een prachtig gezicht. Zo rond de klok van 17.00 uur arriveren we bij de Days Inn in Englewood, Colorado dat iets ten zuiden van het centrum van de stad Denver ligt. Een van de plaatsjes hier in de buurt is Littleton waar in april 1999 op de Columbine Highschool een bloedbad is aangericht waarbij twaalf studenten en een leraar door twee medestudenten werden vermoord.
We melden ons bij de receptiebalie van het motel en krijgen van de jongeman achter de balie kamer 115 toegewezen. Het is weer een goede keuze die we hebben gemaakt, de kamer ziet er pico bello uit en is van alle gemakken voorzien. Omdat er ook een guest laundrey aanwezig is wordt vandaag voor de laatste keer nog even een wasje gedraaid. Dan hoef ik dat straks niet meteen te doen als we weer thuis zijn. Terwijl de wasmachine en de droger hun werk doen pakken we koffer nummer drie in tot een gewicht van 23 kg. Dan is dat tenminste ook weer in orde en hoeven we op de dag van vertrek alleen nog koffer nummer vier te vullen. Nadat de was weer superclean en superfresh is opgeborgen gaan we in de omgeving, met behulp van TomTom, op zoek naar een restaurant. We komen ook vandaag weer uit bij Red Robin, een van onze favoriete restaurants. We starten uiteraard met een local beer en als voorgerecht een toren(tje) onionrings. Lei gaat voor een sandwich, ik kies voor kip en uiteraard krijgen we bij dit alles "bottomless" steak fries. We gaan na afloop weer met een box naar buiten wat geen enkel probleem is want in de motelkamer staat een grote koelkast waar we het spul in kunnen bewaren tot morgen. Trip van vandaag; 78,3 mijl
En weej hebbe dr weer mei van meuge geneete, super ierlijk waor.
Gooie truukreis en ik haop dat ge nog lang nao kint geneete van deez indrukke allemaol!!
Tot kieeks of huurens, Herm en Marian!!
We hebben het reisverhaal elke dag met veel plezier gelezen.
Dank je wel hoor!
Toen ik in de zomer van 1971 in Littleton, Colorado was, had nog nooit iemand bij ons ervan gehoord. Ik was ook bij de high school, maar dat was nog niet het gebouw waar later de schietpartij zou plaatsvinden. Ik had er natuurlijk geen flauw benul van dat die plek 28 jaar later wereldnieuws zou worden.