Woensdag 17 juli 2013

Om 06.45 uur rammelt de wekker weer en is het "rise and shine". Weer een nieuwe dag in de United States of America. NBC Today is nog steeds in de ban van het kind van Wil & Kate dag een dezer dagen brullend ter wereld zal komen. Wat een heisa! Het gesprek van de laatste dagen is ook de vrijspraak van een blanke man die, uit zelfverdediging volgens de jury, een zwarte jongen heeft doodgeschoten. De discussie gaat hier (weer eens) over blank versus zwart en rassendiscriminatie. Niet fijn. Na de gebruikelijke ochtendrituelen gaan we weer op weg en onze eerste halte van vandaag is Stax Museum of American Soul Music dat -zoals de flyer vermeldt- conveniently located between downtown and Graceland is. Maakt ons eigenlijk niet uit want TomTom zal ons tot aan de voordeur brengen. En zo gebeurt het. Ik draai behendig de parkeerplaats op en het eerste dat opvalt is de aanstekelijke soulmuziek die door de luidsprekers op de parkeerplaats over ons heen komt. Wat een leuke entree is dat. Een aantal mannen dat de groenvoorziening bijhoudt zit op een muurtje te kletsen. We zwaaien en ze zwaaien enthousiast terug. Een beveiligingsmevrouw staat naast haar beveiligingsgolfkarretje, heet ons van harte welkom en wijst ons vervolgens de weg naar de ingang. Het is verschrikkelijk warm en ook vandaag is de luchtvochtigheid erg hoog. We zijn in de zuidelijke staten van de USA en dat zullen we weten ook. Voordat we naar binnen gaan maken we eerst buiten nog de nodige foto's. We zwaaien de deur open en jawel hoor, alweer alleraardigste (jonge) mensen die ons het gevoel geven dat ze blij zijn dat wij hun museum bezoeken. We kopen de entreekaartjes en dan krijgen we een film te zien waar de directeur van het museum het een en ander vertelt over de geschiedenis. Daarna kunnen we op eigen gelegenheid door het museum lopen. De slogan van het museum is: Celebrating the music of Otis Redding, Isaac Hayes, Sam & Dave, Booker T. & the MG's, Ike & Tina Turner, Aretha Franklin, Al Green and many others! Nou dat belooft wat. We krijgen video's te zien, interactieve exposities, een dansvloer met daarachter een groot scherm waarop optredens van soulartiesten geprojecteerd worden, en meer dan 2500 stukken die samen het verhaal vertellen van de ontstaansgeschiedenis van de Amerikaanse Soulmuziek en dan met name de focus op Stax Records. Het is een feest van herkenning! Veel van deze muziek brengt mooie jeugdherinneringen naar boven. We brengen hier ruim twee uur door en als we tenslotte het museum verlaten worden we heel hartelijk bedankt voor ons bezoek, wenst men ons een safe trip en hoopt men dat we nog eens terug zullen komen. We gaan weer richting parkeerplek, de beveiligingsmevrouw groet ons en de tuinmannen zwaaien ons uit. De volgende halte voor vandaag is Beale Street, waar de blues leeft. We parkeren Chevy bij het visitorcenter en wandelen dan eerst een klein stukje langs de Mississippi-river en vervolgens door downtown richting Beale Street. Het is verschrikkelijk warm en met name de hoge luchtvochtigheid zorgt dat het niet erg prettig wandelen is. Niet zeuren maar doorlopen! Als we arriveren op de plek van bestemming is meteen al duidelijk dat Beale Street ook niet meer is zoals het geweest is. Het ziet er allemaal een beetje onverzorgd en niet al te schoon uit. Bij de meeste eetzaken staan mensen de toeristen naar binnen de delegeren. Het is duidelijk; hier zijn we zo weer weg. Dit valt tegen. Dan maar kijken wat er in downtown Memphis te beleven valt. Nou, ook niet veel dus. We gaan in ieder geval een soort van Italiaans restaurant binnen en bestellen een groot glas iced-tea en gebak. De juffrouw die bedient heeft superkorte shorts aan en praat met zo'n vet zuidelijke accent, dat we werkelijk geen idee hebben wat ze allemaal staat te bazelen. Ze draait met haar heupen en trekt vreemde gezichten. Het is een raar type. We vragen de rekening en gaan dan weer op weg naar de parkeerplaats bij het visitorcenter. De kaart van Mississippi komt te voorschijn en we kijken even welke richting we nu uit zullen gaan. In ieder geval gaan we als eerste naar het Mississippi Welcome Center waar we (voor de afwisseling) weer eens heel erg hartelijk welkom worden geheten door een meneer die ons vervolgens van heel veel nuttige informatie over de staat Mississippi voorziet. We krijgen nog koffie aangeboden en we maken een aantal foto's van het interieur omdat dit er werkelijk schitterend uitziet. We gaan vervolgens weer op weg en de thermometer staat op 98 graden Fahrenheit (zo'n dikke 36 graden Celsius) en een luchtvochtigheid van volgens ons wel 70%. Als we de afslag Senatobia zien besluiten we dat het mooi geweest is voor vandaag en we nemen onze intrek in de plaatselijke Americas Best Value Inn waar we een kamer krijgen zo groot als een balzaal. Een nadeel is alleen dat deze op de eerste verdieping ligt dus we moeten de bagage in deze verzengende hitte naar boven sjouwen. Dat resulteert in heel veel zweetdruppels. Lang leve de airco!!! Hier in het zuiden kun je dus helemaal niet zonder.
Vanavond eten we Mexicaans, een van onze favoriete keukens. We zijn amigo's en krijgen meteen een bak met tortilla chips voor onze neus met een heerlijke pittige saus. Het eten is voortreffelijk en het bier is ook niet om te laten staan, dus dat doen we dan ook maar niet. Als we naar het motel terugrijden geeft de thermometer 104 graden aan, het is 18.45 uur. Einde van weer een mooie dag met 68,6 mijl op de teller.
We hebben de staat Tennessee verlaten en we bevinden ons nu in de staat Mississippi.