Woensdag 31 juli 2013

Afgelopen nacht hebben we voor het eerst tijdens deze vakantie de airco niet aan hoeven te zetten. De tweelingbroer van Alexi Lallas heeft ons verzekerd dat we met een gerust hart het raam open kunnen laten staan, daarom blijft de airco uit en het raam open. Er zit een hor voor dus enge beesten kunnen niet naar binnen komen.
Als vanmorgen de wekker om 07.00 uur aangeeft dat het weer tijd is om aan een nieuwe dag te beginnen schijnt de zon al volop. Dat belooft veel goeds. Dit keer is er geen ontbijt en geen koffie bij de prijs inbegrepen, dus gaan we straks richting Main Street waar ongetwijfeld een etablissement zal zijn waar men koffie en ontbijt serveert. Maar eerst weer de gebruikelijke ochtendrituelen afhandelen alvorens we op pad kunnen gaan. Omdat ik iets achter loop wat betreft het bijhouden van het reisverslag en het ordenen van de foto's neem ik vanmorgen een uurtje de tijd om het een en ander bij te werken. Daarna verlaten we het Trails End Motel en rijden naar de 500 meter verderop gelegen Main Street. We vinden een mooi schaduwplekje voor Chevy en gaan aan de wandel. Trinidad heeft een leuk historisch centrum met mooie, goed onderhouden, oude gebouwen. Het is een omgeving waar vroeger de hele gemeenschap afhankelijk was van de mijnbouw. In de periode 1906-1947 werd gedurende 24 uur per dag in 350 ovens van de kolen "coke" gemaakt. Op veel plekken in het centrum wordt verwezen naar dit verleden, door middel van beelden, plaquettes en uiteraard de gebouwen. We vinden een plek waar koffie wordt geschonken, bestellen 2 bekers koffie en we delen een muffin. Automatisch krijgen we twee vorken bij de muffin. Het is hier zo normaal dat je met z'n tweeën één gerecht of gebak deelt. We gaan lekker buiten aan een tafeltje zitten in het zonnetje. Doet verder niemand, alleen....... juist ja, die twee toeristen uit Venlo. Vandaag is Mieke jarig en daarom bellen we met het thuisfront om haar te feliciteren en om gelijk te informeren hoe het ermee is. Altijd weer gezellig om even bij te kletsen. Na dit intermezzo zoeken we Chevy weer op en rijden naar Safeway, 50 meter verderop. Hier zijn we gisteren ook al even geweest om een nieuwe voorraad "Miller Genuine Draft" aan te schaffen. Vandaag staat echter water op het boodschappenlijstje. We hebben tot nu toe al ruim 100 flesjes water à 1/2 ltr geconsumeerd. De klantenkaart die we van Safeway hebben levert altijd voordeel op. Neem nou de lipbalm van Nivea met sunscreenfactor 10; normaal kost deze $ 3,96 en nu met kaart $ 0,99 . Gelijk maar 4 exemplaren aanschaffen. Als we uiteindelijk de boodschappen bij elkaar hebben gaan we richting kassa waar door meneer nr. 1 alles wordt gescand en de spullen vervolgens door meneer nr. 2 in draagtassen wordt gedaan. We hoeven zelfs de draagtassen niet in de kar te zetten, dat doet meneer nr. 2 voor ons. En daar bovenop ook nog eens $ 24,53 in totaal korting krijgen alleen door zo'n plastic kaartje. Safeway heeft ook een inpandige Starbucks en omdat het tenslotte vakantie is gaan we voor de venti (de grootste maat) caramel crunch frappucino! Als we de boodschappen in de auto laden, rijdt er een pick-up met daarachter een airstream de parkeerplaats op. Uiteraard maak ik hier een foto van, want het blijven mooie dingen om te zien. Hierna gaan we dan echt op weg en het is onze bedoeling via de Highway of Legends, een scenic byway, richting het noorden te rijden. De bedoeling is goed en we gaan ook richting het noorden, alleen niet over de Highway of Legends. Om de een of andere duistere reden nemen we de verkeerde afslag en komen na verloop van tijd op een gravelweg terecht die ons door een heel mooie omgeving leidt met allerlei overblijfselen van de mijnbouw uit het verleden en hier en daar een afgelegen ranch. We vinden het erg vreemd dat we geen van de op het routekaartje beschreven punten tegenkomen, maar ja, we gaan wel de juiste kant uit, dus het zal wel goed zijn. Na verloop van tijd komen we weer uit bij de Interstate 25 noord en gaan we als eerste op zoek naar een plek met een restroom. Die vinden we bij een tankstation en hier gooien we meteen weer een paar gallon unleaded in Chevy. En bij Taco Bell eten we een, hoe kan het ook anders, taco en drinken voor de eerste keer Mountain Dew omdat de pot met iced tea leeg is. Nadat we allebei de 3/4-literbeker nog een keer hebben gevuld (free refill) gaat het vervolgens verder naar de eindbestemming van vandaag, Pueblo. We vinden weer een plek in Super 8 Motel en krijgen kamer 111 op de iets lager dan normaal gelegen begane grond toegewezen. Als we het eerste gedeelte van onze bagage naar de kamer brengen en naar buiten kijken zien we Chevy pal tegenover op de parkeerplaats staan. Om het onszelf wat gemakkelijker te maken, openen we het raam en halen het insectenhor eruit. Lei gaat via de normale weg naar buiten, haalt de rest van de spullen uit de auto en ik neem ze via het open raam van hem over. Scheelt heel wat gesjouw. Het insectenhor gaat weer terug op zijn plaats en Lei gaat weer via de normale weg naar binnen. Tijdens onze reis vorig jaar hebben we deze tactiek herhaalde malen kunnen toepassen. Als we een tijdje in de kamer zijn belt de lady van de front desk om te informeren of we tevreden zijn met de kamer en of we nog iets nodig hebben. Is dat service of is dat service? Zo rond de klok van 19.00 uur komt er via de tv een tornado-waarschuwing. De mensen in de omgeving ten oosten van Denver worden geadviseerd om dekking te zoeken in kelders e.d. want er is zwaar weer op komst. Het is raar om zo dicht bij een gebied te zijn waar zo meteen een noodweer zal losbarsten. Hopelijk valt het allemaal mee.
Weer is een mooie dag ten einde en komt jammer genoeg de thuisreis steeds dichter bij. Voor de verandering ben ik vergeten hoeveel mijlen we hebben afgelegd vandaag. Dat zien we morgenvroeg dan wel weer.