Zaterdag 13 juli 2013

Gisteravond nog even bij het tankstation dat pal naast de Days Inn ligt een six-pack Miller High Life gekocht, want een biertje hoort er toch bij op zijn tijd. Uiteraard werd het netjes verpakt in een bruine papieren zak want het is verboden om alcohol zichtbaar op straat bij je te hebben. Het zijn special edition-blikjes waarop een afbeelding en het logo van Harley Davidson prijkt. Onder het genot van het biertje wordt de bij Walmart nieuw aangeschafte tas ingeruimd. Het heeft heel wat voeten in de aarde voordat ik alle spulletjes heb geordend, maar uiteindelijk zit alles dan toch netjes en, voor mij althans, overzichtelijk in the bag. Vanmorgen loopt de wekker weer volgens plan om 06.45 uur af. Wel vroeg, maar we willen zo veel mogelijk zien, meemaken en genieten van onze trip. NBC Today heeft het over de nieuwe royal baby die een dezer dagen in London het levenslicht zal zien en men waarschuwt dat het brandgevaar erg hoog is door de langdurige droogte en dat een groot punt van zorgen de enorme stapels boomstronken en afgebroken boomstammen zijn die sinds de tornado's van afgelopen mei/juni her en der op het land liggen. Dit hout is extreem droog dus: oppassen geblazen! Days Inn wordt gerund door Indiërs en het werk wordt gedaan door Indianen. De laatste jaren valt het steeds meer op dat motels (en dan met name de ketens) gerund/gemanaged worden door Indiërs. We ontbijten in de kleine ruimte waar 4 tafeltjes staan. We toasten bagels en brood en drinken er koffie bij. Een jonge mede-ontbijter van een jaar of 14 haalt de door hemzelf gebakken wafel uit het wafelijzer, legt hem op een tempex bordje en gaat heel royaal aan de slag met de fles maple-syrup. Dan prakt hij met een plastic vork de maple-syrup-wafel in stukjes en vervolgens gooit hij er nog een plens maple-syrup overheen. Onvoorstelbaar dat zijn ouders dit allemaal goedkeurend bekijken. Nadat we onze toast en koffie hebben verorberd is het tijd om de spullen weer in Chevy te laden en verlaten we Sallisaw, Oklahoma zo rond de klok van 09.20 uur. Het zonnetje schijnt maar het is (nog) niet extreem warm. Het is gewoon aangenaam. We rijden weer over de Interstate 40 oost richting Arkansas. Na een kleine 20 mijl verlaten we de staat Oklahoma. De staat waar bekende namen uit de wereld van de country music vandaag komen, zoals Vince Gill en Toby Keith (twee van onze favoriete country zangers), Carrie Underwood en Garth Brooks, wie kent ze niet? We rijden de staat Arkansas binnen, de vierde staat van deze trip en de enige die we tot nu toe nog nooit hebben bezocht. We "missen" nu alleen nog Hawaï in onze verzameling van bezochte Amerikaanse staten. Meteen nadat we Arkansas zijn binnengereden zien we een bord waarop vermeld staat Fort Smith National Historic Site. We besluiten om hier een kijkje te gaan nemen dus nemen we de afslag en rijden naar Fort Smith. Een leuk westernstadje gelegen aan de Arkansas-river. We parkeren Chevy op de daarvoor bestemde parkeerplaats bij het fort en worden vriendelijk begroet door een meneer die zijn bestelbus hier ook heeft geparkeerd. Hij informeert uit welk gedeelte van Colorado we afkomstig zijn en als we hem vertellen dat we uit Nederland komen is hij helemaal een en al vriendelijkheid. Hij is duidelijk een fervent aanhanger van Bill en Hillary Clinton en hij is ervan overtuigd dat ze snel weer in het Witte Huis zullen resideren. Een sticker op de achterkant van zijn bus met de tekst "I miss Bill" zegt genoeg. Hij vertelt ons wat we allemaal in Arkansas kunnen gaan bezichtigen dat iets met Bill en Hill te maken heeft en vertelt honderduit. Dan haalt hij uit zijn bus (die er van binnen als een rijdend kantoor uitziet) een paar mooie brochures met informatie over o.a. alle plekken die op welke wijze dan ook verbonden zijn met Bill. Die moeten we volgens hem allemaal gaan bekijken en wellicht dat Bill en Hill een dezer dagen nog naar Little Rock komen, want dat doen ze geregeld. Nou, dat hopen we dan maar, want zeg nou zelf, het is toch geweldig als we mr. President zouden ontmoeten? Dream on! We bedanken hem voor de mooie boekjes en nemen afscheid. Hij heeft het graag gedaan en wenst ons een save yourney. Dan is het tijd om Fort Smith National Historic Site daadwerkelijk te gaan bekijken. Het is een prachtig gebouw dat omzoomd is door een groot grasveld met in het midden een 30-meter hoge vlaggenmast waaraan de stars en stripes rustig deint in de wind. We melden ons bij het visitorcenter en ik kan weer een stempel in mijn National Parks Pass zetten. We kunnen, als we dat willen, deelnemen aan een rondleiding die wordt gegeven door een vrijwillige park ranger en omdat dat altijd interessante achtergrondinformatie oplevert doen we dat natuurlijk. Wat een geweldige rondleiding hebben we gehad! De man vertelt zijn verhaal op zo'n levendige, boeiende wijze dat we aan zijn lippen hangen. Vanwege het feit dat er in Fort Smith geen militaire activiteiten waren indertijd heeft het gebouw uiteindelijk de functie gekregen van gevangenis en gerechtsgebouw waardoor de wet gehandhaafd kon worden en uiteindelijk de orde is hersteld in een heel groot gebied. "Law and order!" zoals de ranger herhaaldelijk roept. De destijds zittende rechter, judge Isaac Parker, heeft in de periode 1872-1896 werkdagen van 12 - 14 uur gemaakt en meer dan 13.000 zaken behandeld. We zien de barakken, het gerechtsgebouw, de gevangenis en als kers op de taart Judge Parker's Courtroom. We zijn weer beland in het decor van een filmset. De rechtzaal is prachtig en we mogen plaatsnemen in de jurystoelen om zo het verhaal te kunnen aanhoren dat onze ranger op zijn eigen boeiende wijze vertelt. Het is alsof hij een slotpleidooi in een rechtszaak houdt. De uiteindelijke rondleiding duurt ongeveer een uur en daarna lopen we nog op ons gemak rond door het gebouw en gaan dan naar buiten, maar niet voordat we ons bedankt hebben voor de geweldige tour. Buiten is het ondertussen weer behoorlijk warm en de zon doet zijn uiterste best. We bekijken nog het gebouwtje dat als opslagruimte werd gebruikt en gaan dan naar iets wat ook heel erg indrukwekkend is; de galg! Hier zijn 79 veroordeelden opgehangen, een bizarre plek. We besluiten nog even door het stadje te wandelen en komen voorbij de farmer's market, die helaas is afgelopen. Main Street is heel aardig om te zien met mooie gebouwen en leuke winkeltjes. Als we de straat oversteken en ik midden op straat een overzichtsfoto maak krijg ik respons van twee hillbillies in een oude pick-up truck die in de veronderstelling zijn dat ik van hen een foto maak. Ze zwaaien en roepen enthousiast. Ik zwaai terug en maak dan maar een foto van de truck. Als het stoplicht op groen springt en ze verder rijden worden we weer heel vriendelijk toegezwaaid. Daar word je toch gewoon heel vrolijk van. We lopen terug naar Chevy en gaan weer verder, richting Little Rock, Arkansas; hometown van Bill & Hill. De overnachtingsplek is vandaag weer een Motel 6. Ik besluit een wasje te draaien en ga naar de laundryroom waar ik voor 6 kwartjes in een half uur tijd de was weer summerfresh uit de machine haal. Voor nog eens 6 kwartjes draait de droger een uurtje en dan kan alles weer schoon in de koffer. We gaan vervolgens te voet op zoek naar een eetgelegenheid maar er is niet al te veel in de omgeving te vinden: een tankstation, een waffle house en een chinees. Dan is de keuze snel gemaakt, de chinees. Een once-in-a-lifetime-experience........ Eens maar nooit meer! Vandaag was het weer een dag vol met onverwachte dingen die we zijn tegengekomen op onze weg en niet te vergeten weer heel veel, ontzettend vriendelijke mensen!! Trip van vandaag: 199,2 mijl