Zondag 14 juli 2013

Het lukt me vanmorgen niet om meteen om 06.45 uur als de wekker rammelt op te staan. Gisteravond nog tot laat geprobeerd om foto's te uploaden maar de wifi-verbinding was niet al te snel en dus was het royaal na middernacht voordat alles uiteindelijk administratief was verwerkt. Motel 6 biedt zijn gasten geen ontbijt aan, wel free morning coffee. We moeten zo meteen eerst Chevy weer volgooien want hij slurpt als een gek, zeker wanneer de airco op volle toeren draait. En dus gaat er 13 gallon in de tank, mogen we $44 afrekenen en kunnen we op weg. Als eerste bezoeken we vandaag de Little Rock Central High School NHS. De plek waar in 1957 9 jonge zwarte teenagers hun recht opeisten om beter onderwijs te volgen zoals dat het geval was op de "witte" scholen. In september 1957 was de Little Rock Central High School het toneel van een cruciale strijd voor gelijke burgerrechten. Heel de wereld zag hoe de 9 teenagers probeerden de totaal "witte" school binnen te gaan en tegen werden gehouden door de troepen van de Arkansas National Guard. Het museum geeft een indrukwekkend en dramatisch beeld van datgene wat zich hier indertijd heeft afgespeeld. We bekijken de expositie en gaan vervolgens naar buiten naar de high school die aan de overkant van de straat ligt. Het is een werkelijk prachtig gebouw dat vandaag de dag nog steeds door 2400 studenten dagelijks wordt bezocht. Hier sloopt men geen oude schoolgebouwen om er vervolgens nieuwe, duurdere en vaak wanstaltige exemplaren voor in de plaats te zetten. Omdat het zondag is kunnen we helaas de school zelf niet bekijken. Het is een bijzondere plek waar meer dan 50 jaar geleden historie is geschreven door 9 dappere jonge mensen. Het is een National Historic Site, dus kan ik weer een stempel in mijn park pass zetten. Vervolgens gaat het richting Arkansas State Capitol, de plek waar de regering van deze staat zetelt en waar de politieke carrière van Bill Clinton is begonnen. We kunnen een mooi plekje uitzoeken voor Chevy op de parkeerplaats want er staat welgeteld geen enkele auto. Het is rustig. Als eerste worden er natuurlijk plaatjes geschoten van het gebouw dat er door de zon en de blauwe lucht nog mooier uitziet dan "normaal". Een bordje bij de grote bronzen ingangsdeur vertelt ons dat de hoofdingang is gesloten, maar dat we de ingang in de tunnel kunnen gebruiken. We vragen ons af of deze wel open is omdat er werkelijk niemand rondloopt. Enkel en alleen twee toeristen uit Venlo. We gaan richting tunnel en warempel de deur is open en we gaan naar binnen. Niemand te zien. Er staat een stoel onder het detectiepoortje dus we lopen er maar langs. Er zit een niet al te enthousiaste bewaker in een kantoortje en voor de zekerheid melden we ons bij hem en vragen of we mogen rondkijken. Dat mogen we. Fijn! De binnenkant van het Capitol is geweldig mooi en het blinkende marmer doet pijn aan de ogen. Het middelpunt is de "rotunda" waarboven zich de zo karakteristieke koepel bevindt. Via een trap kunnen we naar de eerste verdieping waar o.a. het kantoor is van de Gouverneur van de staat Arkansas (en dus ook de plek waar Bill heel veel jaren heeft gewerkt). Naast het kantoor is de vergaderzaal en de deur staat uitnodigend open, dus we nemen een kijkje in deze mooie kamer die is ingericht met statige meubels. Twee enorme grote trappen die zich aan weerskanten van de "rotunda" bevinden leiden ons naar de tweede verdieping waar aan de ene kant de Senaat zetelt en aan de andere kant het Huis van Afgevaardigden. De deuren staan wel open maar we kunnen alleen door een grote glazen wand naar binnen kijken. De twee zalen zijn prachtig en je ziet in gedachten de vertegenwoordigers van het volk hier debatteren. Op de derde verdieping van het Capitol liggen de kantoren van de senatoren en de afgevaardigden. Uiteraard zijn deze gesloten maar het is wel bijzonder om hier rond te lopen. We fotograferen het een en ander en verbazen ons regelmatig dat we werkelijk de enigen zijn die hier ongestoord rond kunnen lopen in het land waar je normaal gesproken in openbare gebouwen constant in de gaten gehouden wordt door bewakers. Uiteraard hangen hier wel overal camera's maar daar zijn we al zo gewend aan geraakt dat deze dit ons niet meer opvallen. We vinden het welletjes en besluiten nog even buiten rond te lopen en het standbeeld dat is geplaatst ter ere van de Little Rock Nine te gaan bekijken. Het is ondertussen weer erg warm en er is een hoge luchtvochtigheid. Het is tamelijk bewolkt. We zoeken Chevy weer op die nog steeds helemaal alleen op de grote parkeerplaats staat en programmeren TomTom zodanig dat deze ons zonder problemen naar de William Jefferson (zeg maar Bill) Clinton Library & Museum navigeert. Het is een groot modern gebouw dat aan de oever van de Arkansas-river ligt, pal naast de oude stalen, autovrije, brug. Als we binnenkomen worden we weer eens vriendelijk welkom geheten door een oudere dame die hier als vrijwilliger werkzaam is. We mogen eerst door de beveiliging (hier wel!) en vervolgens worden de kaartjes aangeschaft; 1 senior & 1 volwassene. Als eerste zien we de grote zwarte limousine staan die door Bill gedurende zijn regeringsperiode is gebruikt. Vervolgens gaat het richting de eerste verdieping en we bekijken een korte film waarin we door Bill welkom worden geheten en waar hij wat vertelt over zijn leven en de redenen die hem ertoe hebben gebracht de politiek in te gaan. Dan lopen we over de eerste verdieping waar we heel veel informatie kunnen bekijken die laat zien wat Bill allemaal heeft gedaan, heeft meegemaakt en welke invloed hij heeft gehad en nog steeds heeft. We zien persoonlijke brieven, spulletjes en er is enorm veel foto- en filmmateriaal. Ook is er een oval office dat is ingericht met de meubels en persoonlijke spulletjes zoals het er in werkelijkheid heeft uitgezien in het Witte Huis ten tijde van zijn regeringsperiode. Op de tweede verdieping nog meer informatie en hier zijn een aantal door regeringsleiders geschonken cadeaus te zien. Er zijn afschuwelijk wanstaltige dingen bij, maar waarschijnlijk vinden de gulle gevers ze schitterend. We hebben het nu wel gehad met al deze informatie en gaan nog even kijken naar de tijdelijke tentoonstelling met jurken van de grote Oscar de la Renta, een persoonlijke vriend van de Clintons. Hillary heeft veel van zijn creaties gedragen en ze zijn prachtig. Het is heel bijzonder dat we ze kunnen zien omdat deze ontwerper nog nooit zijn werk heeft geëxposeerd in een openbare ruimte. Cadeautje dus! Als we het gebouw verlaten wijst een vriendelijke dame ons op de free shuttle die ons naar de Bill Clinton Museumstore kan brengen. We vragen of we deze afstand eventueel ook te voet kunnen afleggen. Ze kijkt ons verbaasd aan? Te voet? Ze raadt het ons af want het is erg warm en het museum ligt 3 blokken verderop. Nou dan nemen we toch de shuttle. Een minuutje later komt er een mevrouw in een grote uitvoering van het golfkarretje aanscheuren en kunnen we plaatsnemen, samen met nog één andere passagier. De bestuurster heeft er duidelijk zin in want ze geeft flink gas. Binnen 2 (!!) minuten staan we voor de deur van de winkel. Hier worden twee USA-keycords aangeschaft en mogen we elk een originele verkiezingscampagnebutton uitzoeken als souvenir. Als we de shutlle terug naar het museum willen nemen dan kan de dame achter de kassa dat voor ons regelen. We bedanken haar voor de moeite, maar we zijn van plan om terug te lopen. Als we buiten komen begint het te regenen. Gelukkig maar voor eventjes. We wandelen over de President Clinton Avenue en gaan op zoek naar een plek waar we een hapje kunnen eten. Die plek is Gusmo's, een typische eetgelegenheid waar we een plekje krijgen toegewezen (wait to be seated!) in een zgn. booth. We kiezen voor een hotdog en iced tea. Er hangen hier welgeteld 19 tv-schermen en je kunt kijken naar baseball, basketball, wrestling, cnn, boksen, golf. Voor de rest is er geen decoratie. De hotdog wordt geserveerd in een rood plastic mandje en we krijgen er een zakje chips bij. De iced tea zit in een rode plastic beker van een halve liter en tot aan de rand vol. Als we onze verlate lunch hebben verorberd wandelen we weer terug in de richting van de museumparkeerplaats. Onderweg komen we de dame in het golfkarretje tegen die afremt, vraagt of het wel goed met ons gaat en of we eventueel in willen stappen. We verzekeren haar dat alles prima in orde is, bedanken haar voor de belangstelling en wandelen verder. Aangekomen bij de parkeerplaats komt het golfkarretje ook weer aanrijden en dropt de passagiers af bij hun auto. Dan gaat ze weer verder om vervolgens na tien meter weer te stoppen en een nieuw groepje museumbezoekers op te pikken zodat deze de 30 meter naar de hoofdingang niet hoeven te lopen. Service staat hier hoog in het vaandel, maar is soms wel een beetje te veel van het goede in onze ogen. Er dreigt regen en we zitten net in de auto of de eerste druppels vallen. We besluiten dat we meteen richting onze eindbestemming van vandaag rijden en we kiezen Super 8 Motel in Hazen uit als pleisterplaats. Het ziet er goed uit. Omdat we iets willen eten gaan we op zoek naar een restaurant in de wereldplaats Hazen, Arkansas. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. In Hazen is welgeteld één restaurant en dat is gesloten. Na wat rondrijden zien we een bordje staan bij de plaatselijke videoboer waaruit blijkt dat deze ook pizza's kan leveren. Dan maar pizza to go. We gaan naar binnen en bestellen de superdeal van juli: een grote pizza met een 2-literfles coca cola voor $12,97. We moeten een kwartiertje wachten maar dat is geen probleem want af en toe komen er locals binnen die video's komen huren of terugbrengen of die de bestelde pizza's komen halen. We gaan met pizza (met een doorsnede van ruim 50 cm) en 2-liter coca cola terug naar kamer 103 van Super 8 in Hazen waar we de 12 punten met smaak naar binnen werken. Hierna doe ik een poging om internetverbinding te krijgen en mijn geduld wordt heel erg op de proef gesteld. Na ruim 15 minuten is het zover! Het verhaal wordt geschreven maar kan uiteindelijk niet gepubliceerd worden omdat na verloop van tijd de verbinding weer is verbroken en het me niet lukt om deze weer opnieuw tot stand te brengen. Jammer. Vandaag was een dag gevuld met historische plekken die elk voor zich indruk hebben achtergelaten. Een mooie dag met een aangename temperatuur en uiteindelijk niet zo heel veel mijlen op de teller: 68,4