Zaterdag 27 juli 2013

De Indiër die het motel runt behoort niet tot de categorie snelle Jelle. Lei gaat naar de lobby om te kijken of er koffie is en wat er eventueel aan ontbijt te krijgen is. Echter de deur is hermetisch afgesloten en dus komt hij onverrichter zaken terug. Dan maar eerst alle spullen in de daarvoor bestemde plekken opbergen en zorgen dat we startklaar zijn. Daarna doet Lei een tweede poging en warempel de Indiër is herrezen, maar geen koffie en over ontbijt maar te zwijgen. Maar hij gaat koffie maken en we zullen nog even moeten wachten. Dan maar eerst de bagage in de auto laden en zorgen dat straks de routekaarten en TomTom onder handbereik liggen en dan is het eindelijk zover: koffie! Om 10.30 uur verlaten we het onderkomen en tanken bij de buren nog even een aantal gallons unleaded, zodat Chevy weer kan slurpen. We rijden westwaarts over de Interstate 20 richting Abilene en om 11.10 uur staan we plotseling in de file. Het is geen langzaam rijdend maar gewoon stilstaand verkeer. Er moet dus wel iets ergs gebeurd zijn en dat vermoeden wordt nog eens bevestigd als er gillende sirenes razen over de parallelweg. Het duurt tot 11.40 uur voordat er weer beweging in begint te komen en we langzamerhand weer verder kunnen rijden. We passeren de reden van deze vertraging; een uitgebrande truck. De brandweer is nog volop bezig met nablussen. Zo te zien is het alleen maar materiële schade en zijn er gelukkig geen gewonden gevallen. Abilene valt enorm tegen en daarom gaan we maar naar de Mall waar we een pizzapunt en een salade eten, wat rondlopen en niks kopen. Jazeker, ook dat kan gebeuren. Na deze pauze gaat het verder en rijden we door een gebied met links en rechts van de weg enorme sojavelden en over een afstand van zeker 10 km staan honderden grote windmolens in het landschap. Bij Roscoe verlaten we de Interstate 20 en nemen de highway 84 noord richting Lubbock. Dit is een lange asfaltstrook met aan weerskanten lage begroeiing zoals struiken en gras en verspreid in het landschap jaknikkende jaknikkers. Duidelijk een geval van oliewinning in Texas. Niet alleen te zien maar ook heel duidelijk te ruiken. Zo'n 20 mijl vóór Lubbock slaat het noodlot toe. We zetten de auto aan de kant voor een fotomoment en dan valt de camera op de grond, met de lens naar beneden. Gevolg; lens scheef. Dat is dus vette sh..... en enorm balen. Dat doen we dus een aantal minuten en dan besluiten we dat we er verder toch niks meer aan kunnen veranderen en dat we dan maar op zoek gaan naar een nieuwe lens. Dus gaan we naar de dichtstbijzijnde Walmart, waar ze helaas geen losse lenzen verkopen. De tweede halte is een shoppingmall die we in sneltreinvaart doorkruisen en ook daar vinden we niet wat we zoeken. We vragen voor de zekerheid bij de mevrouw aan de informatiebalie of er misschien een winkel is in de mall waar ze camera's verkopen. Dat is niet het geval maar wellicht dat de mensen van Best Buy, tegenover haar balie, meer kunnen vertellen. We gaan naar Best Buy en daar krijgen we inderdaad te horen dat in een filiaal dat even verderop ligt camera's verkocht worden. Ondertussen komt de informatiebaliemevrouw ook naar binnen met de Yellow Pages in haar hand. Ze heeft voor ons gezocht en ze heeft iets gevonden. Is dat aardig of niet? Helaas is het een bedrijf dat apparatuur voor het ontwikkelen van foto's verkoopt maar we bedanken haar heel erg voor de moeite die ze voor ons heeft gedaan. We gaan op weg naar de Best Buy winkel en daar verkopen ze inderdaad lenzen en zelfs een die we zouden kunnen gebruiken, alleen kost die $ 699 zonder tax! Doen we dus maar niet. Dan maar kijken hoe we het verder oplossen. Door al het gedoe is het ondertussen hoog tijd geworden dat we op zoek gaan naar een motel en de keuze valt op Motel 6 in Lubbock. Als we de bagage naar boven hebben gesjouwd en de kamer binnengaan krijgen we meteen last van de luchtwegen. Het lijkt alsof iemand een hele bus anti-insectenspul heeft leeggespoten. Hier blijven we dus niet. We sjouwen de spullen weer naar beneden en gaan naar de receptie. Daar vertel ik dat we de kamer niet willen en ons geld terug willen. Er wordt een beetje vreemd gekeken door de twee balie-dames en een van hen vraagt niet al te vriendelijk waarom we de kamer niet willen. Ik zeg dat deze stinkt naar insectenspray. Ze instrueert haar collega welke administratieve handelingen deze moet verrichten en dan wordt e.e.a. teruggedraaid en gaan we op zoek naar een andere overnachtingsplek. Na wat zoeken komen we bij de Americas Best Value Inn waar een heel vriendelijk Indiaas meisje ons verwelkomt en we na een paar minuten Chevy voor de deur van onze kamer zetten en we de spullen weer uit kunnen laden. De kamer ziet er goed uit en we hebben veel ruimte. Wat een verschil ten opzichte van Motel 6.Trip van vandaag; 273,8 mijl. Benieuwd wat de dag van morgen zal brengen.