Zondag 04 augustus 2013
4 augustus 2013 - Denver, Colorado, Verenigde Staten
De laatste dag in the United States of America van deze vakantie. We zijn het er allebei over eens dat we nog best een aantal weken zouden willen rondtoeren door dit land want er is hier nog zoveel te zien. Maar goed, over een week roept de plicht weer dus we zullen wel terug moeten. Jammer, maar het is niet anders.
Na het ontbijt worden de laatste spullen in de koffers gedaan. De cooler blijft zoals gewoonlijk achter alsook 9 flesjes water. De twee autosleutels hangen weer samen aan één ring want Lei heeft gisteravond alles weer in de oorspronkelijke staat teruggebracht. Om 10.45 uur checken we uit en stappen we voor de laatste keer in de auto die ons deze vier weken naar zoveel mooie en bijzondere plekken heeft gebracht. Het is vandaag weer mijn beurt om achter het stuur plaats te nemen en we rijden als eerste nog even naar de plaatselijke Walmart om twee kofferriemen aan te schaffen, voor de extra stevigheid. Omdat we royaal de tijd hebben wandelen we nog wat rond en dan is het toch echt mooi geweest. TomTom wordt geprogrammeerd om ons naar Denver International Airport te navigeren en specifiek naar Alamo, het autoverhuurbedrijf waar Chevy thuishoort. Na een klein half uurtje rijden over de Interstate en de Highway draai ik de parkeerplaats van Alamo op en zet de auto op de aangewezen plek. Meteen komt er een juffrouw van Alamo die rond de wagen loopt en Chevy controleert op eventuele schade. Vervolgens toetst ze wat gegevens in in een draagbaar apparaat dat lijkt op een labelwriter maar dat ongetwijfeld niet is, want er komt een soort van kassabon uitrollen waarop precies vermeld staat hoeveel mijlen er op de teller stonden bij vertrek op 07 juli om 18.01 uur en hoeveel er nu, 04 augustus om 12.26 uur, op staan. Maar ook onze gegevens, die van Chevy en, niet geheel onbelangrijk, dat we verder geen bijkomende kosten hoeven te voldoen. Dan kan de bagage eruit en kunnen we naar de shuttle bus die ons naar de terminal van de luchthaven zal brengen. Dit alles heeft nog geen 10 minuten in beslag genomen.We stappen in de bus met onze vier koffers en twee rugzakken en na een ritje van vijf minuten kunnen we onze vier koffers en twee rugzakken weer uit de bus sjouwen en staan we in de Terminal West van Denver International Airport. We zijn royaal op tijd maar gelukkig kunnen we onze bagage al afgeven bij de balie van Icelandair. Inchecken heb ik gisteren al via internet gedaan dus dat scheelt ook weer qua tijd aan de balie. De vier koffers worden afgegeven en we krijgen onze instapkaarten voor de vlucht van Denver naar Reykjavik en van Reykjavik naar Amsterdam. We brengen de tijd door met wat rondwandelen, mensen kijken en het eten van een broodje. Achteraf hadden we beter kunnen wachten met eten tot na de security check, maar ja dat is achteraf. De kwaliteit van het eten is nl. niet om over naar huis te schrijven. Ik koop een speciale editie van USA Today die helemaal gewijd is aan Elvis vanwege het feit dat 60 jaar geleden zijn eerste plaat is opgenomen. Collectors item!!! Dan is het tijd om naar de security check te gaan. Het is enorm druk en de controle is streng. Het zal ongetwijfeld te maken hebben met de terreurdreiging van Al Qaida, want die gasten zijn weer bezig. Idioten! We worden uiteindelijk, nadat er een body-scan is gemaakt en we ook nog eens gefouilleerd zijn, doorgelaten en wandelen op ons gemak richting de gate waar we geduldig wachten op het vertrek van de plane. Omdat ik weer eens achter lig op het schema wat betreft het bijhouden van het verslag heb ik nu mooi de gelegenheid om e.e.a. bij te werken want er is wifi dus wellicht dat ik nog kans zie om het te plaatsen. Mooi niet! Om de een of andere reden is ineens de wifi-verbinding verdwenen en is er geen back-up gemaakt. Mijn pennenvruchten zijn verdwenen. Dan straks in de plane maar op de ouderwetse wijze het verslag in mijn schrift schrijven en zodra we thuis zijn het uitwerken en alsnog plaatsen. De vlucht vertrekt op de geplande tijd; 17.15 uur in Denver = 01.15 uur (maandag) in Venlo. Zodra we zijn opgestegen en de bordjes "riemen vast" uit zijn knallen de twee passagiers voor ons hun rugleuning naar achteren en is de beperkte ruimte die we hebben nog beperkter. Niet fijn! Na ruim zeven uur vliegen landen we om 06.30 uur in Reykjavik = 08.30 uur in Venlo. We hebben niet al te veel tijd om de benen te strekken en een broodje te kopen want de vlucht naar Amsterdam vertrekt om 07.40 uur. Om 07.20 uur gaan we weer aan boord en twintig minuten later taxiën we over de startbaan om vervolgens aan het laatste traject van de terugreis te beginnen. We hebben weer mazzel want achter ons zitten drie Ijslandse meiden zeer luidruchtig Ijslands te kwekken. Dat doen ze vanaf de eerste minuut dat ze zijn gaan zitten en dat houden ze de hele vlucht lang vol. Niet fijn! Ik orden ondertussen maar de foto's op de iPad want ook dat is er de laatste dagen bij ingeschoten. Na een vlucht van drie uur vliegen we eventjes parallel aan de Nederlandse kust en dan gaat het richting Schiphol. Nederland ziet er vanuit de lucht werkelijk prachtig, geordend en schoon uit. Veel groen, veel water, veel koeien in de wei en veel lego-huisjes. Na de landing is het eventjes wachten tot het toestel verbonden is met de slurf en wij eruit kunnen. Dan is het flink doorlopen op weg naar de bagageband. Dat lopen is wel fijn na zo'n lange tijd van niet bewegen. De bagage komt na een uurtje over de band rollen en we sjouwen dan de vier koffers en de twee rugzakken naar de uitgang om vervolgens de bus te nemen naar P3 waar onze Suzuki ons netjes staat op te wachten in rij 118 bij het plaatje van de voetballer. Inladen die handel, starten maar en dan op weg naar Venlo waar we zo rond de klok van half vijf de sleutel in de voordeur kunnen steken en we weer thuis zijn.Einde van een geweldige reis die ons naar Colorado, Kansas, Oklahoma, Arkansas, Tennessee, Mississippi, Louisiana, Texas, New Mexico en weer terug naar Colorado heeft gebracht. We hebben geweldig mooie plekken gezien, bijzondere mensen ontmoet, verschillende weersomstandigheden meegemaakt, op historische plekken gestaan, we zijn in ZIJN huis geweest en hebben aan ZIJN graf gestaan, de lekkerste hamburgers gegeten en heerlijk "local brewed" bier gedronken, naar de kapper geweest, (heel veel) geshopped, veel coupons geknipt, bijna 4000 mijlen afgelegd en meer dan (ondanks het door de omstandigheden haperende fototoestel) 2000 foto's gemaakt. Kortom een SUPER GEWELDIGE MOOIE INTERESSANTE ONVERGETELIJKE reis.Dank aan alle volgers en allen die regelmatig hun reacties hebben doorgegeven. Deze dagen zal ik nog wat foto's bij de verhalen plaatsen zodat ook dat weer bijgewerkt is. Maar ja, die jetlag. Die weerhoudt me op dit moment dat ik het verslag plaats (dinsdag 06 augustus) ervan om het nu nog te doen. Morgen dan maar.
Na het ontbijt worden de laatste spullen in de koffers gedaan. De cooler blijft zoals gewoonlijk achter alsook 9 flesjes water. De twee autosleutels hangen weer samen aan één ring want Lei heeft gisteravond alles weer in de oorspronkelijke staat teruggebracht. Om 10.45 uur checken we uit en stappen we voor de laatste keer in de auto die ons deze vier weken naar zoveel mooie en bijzondere plekken heeft gebracht. Het is vandaag weer mijn beurt om achter het stuur plaats te nemen en we rijden als eerste nog even naar de plaatselijke Walmart om twee kofferriemen aan te schaffen, voor de extra stevigheid. Omdat we royaal de tijd hebben wandelen we nog wat rond en dan is het toch echt mooi geweest. TomTom wordt geprogrammeerd om ons naar Denver International Airport te navigeren en specifiek naar Alamo, het autoverhuurbedrijf waar Chevy thuishoort. Na een klein half uurtje rijden over de Interstate en de Highway draai ik de parkeerplaats van Alamo op en zet de auto op de aangewezen plek. Meteen komt er een juffrouw van Alamo die rond de wagen loopt en Chevy controleert op eventuele schade. Vervolgens toetst ze wat gegevens in in een draagbaar apparaat dat lijkt op een labelwriter maar dat ongetwijfeld niet is, want er komt een soort van kassabon uitrollen waarop precies vermeld staat hoeveel mijlen er op de teller stonden bij vertrek op 07 juli om 18.01 uur en hoeveel er nu, 04 augustus om 12.26 uur, op staan. Maar ook onze gegevens, die van Chevy en, niet geheel onbelangrijk, dat we verder geen bijkomende kosten hoeven te voldoen. Dan kan de bagage eruit en kunnen we naar de shuttle bus die ons naar de terminal van de luchthaven zal brengen. Dit alles heeft nog geen 10 minuten in beslag genomen.We stappen in de bus met onze vier koffers en twee rugzakken en na een ritje van vijf minuten kunnen we onze vier koffers en twee rugzakken weer uit de bus sjouwen en staan we in de Terminal West van Denver International Airport. We zijn royaal op tijd maar gelukkig kunnen we onze bagage al afgeven bij de balie van Icelandair. Inchecken heb ik gisteren al via internet gedaan dus dat scheelt ook weer qua tijd aan de balie. De vier koffers worden afgegeven en we krijgen onze instapkaarten voor de vlucht van Denver naar Reykjavik en van Reykjavik naar Amsterdam. We brengen de tijd door met wat rondwandelen, mensen kijken en het eten van een broodje. Achteraf hadden we beter kunnen wachten met eten tot na de security check, maar ja dat is achteraf. De kwaliteit van het eten is nl. niet om over naar huis te schrijven. Ik koop een speciale editie van USA Today die helemaal gewijd is aan Elvis vanwege het feit dat 60 jaar geleden zijn eerste plaat is opgenomen. Collectors item!!! Dan is het tijd om naar de security check te gaan. Het is enorm druk en de controle is streng. Het zal ongetwijfeld te maken hebben met de terreurdreiging van Al Qaida, want die gasten zijn weer bezig. Idioten! We worden uiteindelijk, nadat er een body-scan is gemaakt en we ook nog eens gefouilleerd zijn, doorgelaten en wandelen op ons gemak richting de gate waar we geduldig wachten op het vertrek van de plane. Omdat ik weer eens achter lig op het schema wat betreft het bijhouden van het verslag heb ik nu mooi de gelegenheid om e.e.a. bij te werken want er is wifi dus wellicht dat ik nog kans zie om het te plaatsen. Mooi niet! Om de een of andere reden is ineens de wifi-verbinding verdwenen en is er geen back-up gemaakt. Mijn pennenvruchten zijn verdwenen. Dan straks in de plane maar op de ouderwetse wijze het verslag in mijn schrift schrijven en zodra we thuis zijn het uitwerken en alsnog plaatsen. De vlucht vertrekt op de geplande tijd; 17.15 uur in Denver = 01.15 uur (maandag) in Venlo. Zodra we zijn opgestegen en de bordjes "riemen vast" uit zijn knallen de twee passagiers voor ons hun rugleuning naar achteren en is de beperkte ruimte die we hebben nog beperkter. Niet fijn! Na ruim zeven uur vliegen landen we om 06.30 uur in Reykjavik = 08.30 uur in Venlo. We hebben niet al te veel tijd om de benen te strekken en een broodje te kopen want de vlucht naar Amsterdam vertrekt om 07.40 uur. Om 07.20 uur gaan we weer aan boord en twintig minuten later taxiën we over de startbaan om vervolgens aan het laatste traject van de terugreis te beginnen. We hebben weer mazzel want achter ons zitten drie Ijslandse meiden zeer luidruchtig Ijslands te kwekken. Dat doen ze vanaf de eerste minuut dat ze zijn gaan zitten en dat houden ze de hele vlucht lang vol. Niet fijn! Ik orden ondertussen maar de foto's op de iPad want ook dat is er de laatste dagen bij ingeschoten. Na een vlucht van drie uur vliegen we eventjes parallel aan de Nederlandse kust en dan gaat het richting Schiphol. Nederland ziet er vanuit de lucht werkelijk prachtig, geordend en schoon uit. Veel groen, veel water, veel koeien in de wei en veel lego-huisjes. Na de landing is het eventjes wachten tot het toestel verbonden is met de slurf en wij eruit kunnen. Dan is het flink doorlopen op weg naar de bagageband. Dat lopen is wel fijn na zo'n lange tijd van niet bewegen. De bagage komt na een uurtje over de band rollen en we sjouwen dan de vier koffers en de twee rugzakken naar de uitgang om vervolgens de bus te nemen naar P3 waar onze Suzuki ons netjes staat op te wachten in rij 118 bij het plaatje van de voetballer. Inladen die handel, starten maar en dan op weg naar Venlo waar we zo rond de klok van half vijf de sleutel in de voordeur kunnen steken en we weer thuis zijn.Einde van een geweldige reis die ons naar Colorado, Kansas, Oklahoma, Arkansas, Tennessee, Mississippi, Louisiana, Texas, New Mexico en weer terug naar Colorado heeft gebracht. We hebben geweldig mooie plekken gezien, bijzondere mensen ontmoet, verschillende weersomstandigheden meegemaakt, op historische plekken gestaan, we zijn in ZIJN huis geweest en hebben aan ZIJN graf gestaan, de lekkerste hamburgers gegeten en heerlijk "local brewed" bier gedronken, naar de kapper geweest, (heel veel) geshopped, veel coupons geknipt, bijna 4000 mijlen afgelegd en meer dan (ondanks het door de omstandigheden haperende fototoestel) 2000 foto's gemaakt. Kortom een SUPER GEWELDIGE MOOIE INTERESSANTE ONVERGETELIJKE reis.Dank aan alle volgers en allen die regelmatig hun reacties hebben doorgegeven. Deze dagen zal ik nog wat foto's bij de verhalen plaatsen zodat ook dat weer bijgewerkt is. Maar ja, die jetlag. Die weerhoudt me op dit moment dat ik het verslag plaats (dinsdag 06 augustus) ervan om het nu nog te doen. Morgen dan maar.
Je hebt de verslagen op zo´n indrukwekkende wijze geschreven dat het net leek alsof wij er bij waren.
Geweldig.
Welkom thuis. x Leonie
hoegh bedank veur de leuke verhaole/reportaasjes. Wannier got geej weer....??!! We zeen/huure ôs.