We zijn weer compleet!

Donderdag 20 juli 2017 

Om 03.30 uur wordt er als een gek op onze motelkamerdeur gebonkt. Als we de deur openen staat er een gast voor ons die duidelijk wakkerder is dan wij, maar wat veel belangrijker is; onze koffer staat naast hem.
Of dit onze koffer is? Yes it is! Hij steekt een heel verhaal af over allerlei perikelen op de luchthaven, maar dat interesseert ons geen ene mallemoer. We hebben slaap en willen onze koffer naar binnen slepen. Hij ouwehoert doodleuk verder en vraagt waar we vandaan komen en wat de plannen zijn. Man hou op! Geef die koffer en ga naar huis. Uiteindelijk heeft hij dan toch in de gaten dat we geen zin hebben in smalltalk, tekenen we voor ontvangst en kan hij vertrekken. Thank you, bye, bye! 
Deur dicht en gauw verder slapen.
Om 07.00 uur rammelt de wekker. Opstaan, douchen en bagage ordenen. Het is even chaotisch in kamer 115 maar uiteindelijk heeft alles weer zijn plekje gekregen.
Sundance Motel biedt zijn gasten een goed ontbijt aan dus daar genieten we van.
Nadat we alle spullen hebben ingeladen in de kofferbak van Cherokee ga ik de sleutel inleveren bij de eigenaar. Ik vertel hem dat we onze luggage vannacht om 03.30 uur hebben ontvangen en dat de driver maar bleef praten. Hij zet een grote grijns op en zegt dat hij dat al had gemerkt toen hij hem aan de telefoon had. Ook toen was het moeilijk om het gesprek te beëindigen. He kept talking and talking!
Ik neem afscheid van hem, dank hem voor alle goede zorgen en beloof hem een goede recensie te schrijven op Booking.com.
We verlaten het mooie plaatsje Pinedale en wie weet, komen we hier ooit nog eens terug. We zullen dan zeer zeker weer overnachten in het Sundance Motel.
De route van vandaag gaat in noordwestelijke richting over de 189 naar Jackson en van hieruit rijden we via de Centennial Scenic Byway naar Grand Teton National Park.
Hoe dichter we in de buurt van Grand Teton National Park komen, hoe donkerder de lucht wordt. Er hangen regenwolken boven de bergen. 
Bij het bekende bord moet er uiteraard een foto gemaakt worden en dus klamp ik een wildvreemde kerel aan en vraag of hij van ons een foto wil maken. Dat wil hij wel. Nadat hij ons op de gevoelig plaat heeft vastgelegd is het uiteraard: were are you from? Nou, from the Netherlands. He is American en zijn wife die naast hem staat, is ook from Europe. Zij is Italiaanse. Wat volgt is een geanimeerd gesprek tussen ons vieren. We hebben zeker een kwartier staan de kletsen. Gezellig! Maar uiteindelijk moeten zij verder en wij ook.
In het Moose Visitor Center worden er stempels gezet en dan rijden we verder over de Teton Park Road. Het begint te regenen en het ziet er niet naar uit dat het een klein buitje is. Niks aan te doen, we zitten droog. Af en toe verlaten we de auto omdat er toch een mooi plaatje geschoten kan worden van de Tetons in de regen of de Tetons in de wolken. 
We rijden over de 89 naar de eindbestemming van vandaag, Yellowstone National Park, waar we zullen overnachten in the Old Faithfull Inn. 
Uiteraard wordt ook hier bij het bekende bord een foto gemaakt. Het is druk bij het bord en er staat man met zijn vrouw en twee jonge dochters te dralen. Ik hoor hem tegen zijn vrouw zeggen: "Zal ik iemand vragen een foto te nemen?" Ik vraag hem of ik een foto zal maken en zijn vrouw roept: "De eerste Nederlanders die we tegenkomen sinds anderhalve week!" Ze zijn duidelijk blij dat ze landgenoten tegenkomen en dat ze even kunnen praten. Een aardig gezin dat met een camper onderweg is en gestart is in Las Vegas. Zij vindt Las Vegas maar niks en houdt meer van de natuur. Haar dochtertjes zijn het niet met haar eens. We praten nog een tijdje en dan maakt hij nog even een foto van ons bij het bekende bord. Zij stappen in hun camper van Cruise America wij stappen in onze Jeep Cherokee. We zwaaien.
Ondertussen schijnt de zon weer in alle hevigheid. Dat belooft veel goeds.
In de verte zien we de dampen van de geysers al en ook de contouren van de prachtige Old Faithfull Inn zijn duidelijk zichtbaar. Aangekomen bij het hotel zoeken we een plaatsje voor Cherokee in de buurt van de ingang. Als we naar binnen lopen worden we hartelijk welkom geheten door een oudere heer. Of we een reservation hebben? Yes we have. Dan kunnen we ons vervoegen bij de jongeman van de receptie. We gaan naar de balie en een aardige knul, Kwesi genaamd, staat ons te woord. Hij checkt de gegevens en maakt alle papierkraam in orde. Kwesi komt uit Wales en hij vindt dat we eigenlijk neighbours zijn. Tom Jones komt ook uit Wales, toch? Jazeker, Kwesi zegt dat Tom Jones uit een plaats komt bij hem in de buurt. Ik vraag hem waar zijn naam vandaan komt. Uit Ghana. Zijn vader is Ghanees. Kwesi is nu twee jaar hier en hij mist een ding heel erg: Eurovison Song Festival. Kwesi is een lieve jongen. Hij vindt het wel gezellig, even met ons kletsen. En wij eigenlijk ook wel.
We hebben kamer nr. 47 en die ligt precies tegenover de kamer waar we een aantal jaren geleden overnacht hebben. We installeren ons en dan gaan we aan de wandel.
Old Faithfull is van plan te gaan werken binnen een half uurtje. Showtime it is!!
Samen met nog honderden andere Yellowstonegasten wachten we geduldig tot het rustige borrelen en af en toe wat stoom afblazen overgaat in een enorme uitbarsting van water en stoom die metershoog de lucht in gaat. Dit alles duurt zo'n vijf minuten en dan wordt het weer rustig.
Na dit natuurgeweld te hebben aanschouwd en uiteraard op de gevoelige plaat te hebben vastgelegd lopen we over de boardwalk langs geysers, naar rotte eieren stinkende heetwater pools, borrelende gaten in de grond en meer van dat soort natuurverschijnselen die veroorzaakt worden door allerlei activiteiten onder het 
aardoppervlak. Het is en blijft een bijzondere ervaring om hier rond te lopen en je te verbazen over wat er zich allemaal in het binnenste van de aarde afspeelt.
Langzamerhand begint het donker te worden en gaan we weer terug richting the Old Faithfull Inn waar we in de prachtige lobby op de eerste verdieping genieten van een beker koffie en van alles wat er zich afspeelt beneden op de begane grond. Mensen kijken is en blijft een leuke bezigheid.
Einde van weer een mooie, afwisselende dag. We beschikken niet over wifi en dat maakt het allemaal nog relaxter.