Elvis, he's alive!!!

Maandag 31 juli 2017

Vandaag viert schoonzus Mieke haar verjaardag. Straks even appen.

Omdat de WiFi op de kamer voor geen meter werkt ga ik buiten op de bank bij de receptie de foto's ordenen op de iPad, het verslag maken en dit vervolgens op het blog plaatsen. Zo rond de klok van 11.00 uur verlaten we El Rancho Boulder Motel en gaan op weg richting Las Vegas. In eerste instantie is het de bedoeling dat we naar een State Park gaan maar het is erg heet en om dan ook nog in een park rond te dolen vinden we uiteindelijk niet zo'n goed idee. De plannen worden omgegooid en TomTom opnieuw geprogrammeerd. We gaan naar de Las Vegas Premium Outlets. 

We zoeken een schaduwplekje voor Cherokee, maar helaas zijn de alle plekjes met schaduw van de paar bomen op de gigagrote parkeerplaats bezet. We doen voor de zekerheid het van thuis meegebrachte zonnescherm achter de voorruit om in ieder geval een beetje de zon proberen tegen te houden. TomTom gaat in de tempex cooler.

Het is aangenaam rondwandelen in de airconditioning van de Las Vegas Premium Outlets. Normaal gesproken zijn outlets niet overdekt, maar wellicht vanwege de hitte hier hebben ze deze de vorm van een shoppingmall gegeven. We brengen hier een paar uurtjes door en houden het dan voor gezien. Het is langzamerhand tijd geworden om naar het Luxor in Las Vegas te rijden waar we de komende drie nachten zullen verblijven. Maar eerst zoeken we het bekende "Welcome to fabulous Las Vegas"-bord op voor de traditionele foto. We zijn niet de enigen die dit plan hebben opgevat want we vinden met moeite een plekje op de speciaal aangelegde parkeerplaats. Er is een lange rij wachtenden voor ons dus wachten we geduldig in de verzengende hitte tot we aan de beurt zijn. Maar er is entertainment. Jazeker. En niet zomaar entertainment. The King of Rock and Roll, the one and only Elvis Presley, geeft een voorstelling. En tot overmaat van ramp heeft hij het op mij gemunt. Hij komt naast me staan en zingt me toe. Nou kan ik twee dingen doen: negeren of gewoon het spel meespelen. Ik kies voor het laatste en zing met hem mee. Een stel Chinezen, jawel hoor, staat achter ons stom te giechelen. Ik zeg tegen Elvis: "They are laughing at us". Hij zegt: "Don't mind them, they're from another planet." Als de serenade voorbij is vraagt hij (uiteraard) of ik met hem op de foto wil. Hij is wel aardig maar eigenlijk ziet hij er niet uit. En dus bedank ik voor de eer. No problem! Hij bedankt mij voor het meezingen en hij bedankt Lei voor het feit dat hij mij een serenade heeft mogen brengen. "Thank you, thank you very much."

De Chinezen zijn helemaal door het dolle heen en daar maakt The King meteen gebruik van. Zij willen graag met hem op de foto en uiteindelijk is het natuurlijk de bedoeling dat er wat dollars tegenover staan. Dat hebben ze niet meteen in de gaten maar Elvis vindt $3 een mooi bedrag. Hij vangt op deze wijze de nodige dollars op een dag. Maar hij doet er tenminste iets voor.

Langzamerhand zijn we bijna aan de beurt voor het fotomoment. En ook hier staat weer een gast die geld wil verdienen. Alhoewel het bordje met info aangeeft dat hij "for free" werkt, zijn tips uiteraard welkom. Hij is fotograaf en maakt graag een mooie foto van wie dat wil. Het moet gezegd worden, hij doet goed zijn best. Het bakje met tips raakt goed gevuld en ook hij vangt op een dag de nodige dollars. 

Na dit speciale fotomoment met onvergetelijke serenade van the King himself is het dan toch tijd geworden om naar het Luxor te rijden.

We zoeken de self-parking garage op en vinden een geschikte plek waar we Cherokee voor de komende drie dagen achterlaten. Maar dan moeten we met al onze bagage en een tempex cooler de lange, lange weg afleggen richting de ingang van het hotel en vervolgens de lange, lange weg door het casino naar de hotelregistration. Jeetje, we zijn niet de enige nieuw aangekomen gasten die in willen checken. Op een Disneyland-achtige manier slingeren we in een slakkengangetje richting de enorm lange balie waar zeker 40 (!) incheckmedewerkers druk doende zijn om iedereen zo snel mogelijk te voorzien van hun kamersleutels. Een half uur hebben we in de rij gestaan maar dan zijn we aan de beurt en krijgen we van een aardige mevrouw een kamer toegewezen op de 16e verdieping in de easttower. En we krijgen een upgrade (no charge!). Nice lady!

We sjouwen met onze bagage en de tempex cooler naar de lift die ons vervolgens naar de 16e verdieping brengt. Kamer 16314 is gigantisch, van alle gemakken voorzien (een aparte douche èn een ligbad) plus een puik uitzicht op de Strip en op McCarren Airport. Omdat we niet alles in één keer hebben mee kunnen nemen gaan we de achtergebleven spullen uit de auto halen. Nog een keer vandaag de lange, lange weg door het casino en de lange, lange weg door de parkeergarage maken, de laatste spullen uit de kofferbak halen en dan weer de lange, lange weg terug naar de kamer. Vandaag gaan we nergens meer naar toe. Het is mooi geweest. We gaan alleen nog het hotel en het casino verkennen. Morgen is er weer een dag.