West Virginia, Maryland én Pennsylvania

Woensdag 22 mei 2024

Het is een rustig begin van de dag op de  Sand Springs Campground in Morgantown, West Virginia. Heel af en toe hoor je een auto voorbijkomen (de bosweg ligt direct naast de camping) maar bovenal hoor je de vogels.

 
Om 10.45 uur verlaten we de camping en gaan we op weg. Eerst moeten we een stuk terug naar beneden rijden over de dringend-aan-onderhoud-behoefte-hebbende binnenweg. We rijden nog een half uurtje over de Interstate 68 East en dan verlaten we West Virginia en rijden we de volgende staat binnen, nl. Maryland. Welcome!! 
Omdat we absoluut geen info over deze staat bij ons hebben (en dan met name geen roadmap) nemen we de afslag naar het Welcomecenter. Dat ligt op een heuvel van waaruit je een schitterend uitzicht hebt over het achter de snelweg gelegen landschap. Werkelijk een plaatje.  
Maar eerst gaan we naar binnen om informatie in te winnen. Uiteraard worden we bij binnenkomst ontzettend vriendelijk welkom geheten door twee op leeftijd zijnde dames. Ik zeg dat ze een beautiful spot hebben uitgekozen als werkplek. Daar zijn ze het roerend mee eens. Voor de rest hebben ze wat dat werken betreft een makkie. Overthere you can find all the information about Maryland. Everything is free. Met andere woorden kijk zelf maar en neem datgene mee waarvan je denkt het nodig te hebben. We verzamelen het een en ander en krijgen als cadeautje nog een ansichtkaart van Maryland. Als we afscheid nemen krijgen we een safe trip toegewenst. 
Buiten gaan we op ons gemak genieten van het prachtige uitzicht. Een aardige dame biedt aan om een foto van ons tweeën te maken. We nemen dat aanbod graag aan.

Om 12.00 uur stappen we weer in en vervolgen onze route over de I-68 oost die hier in Maryland scenic road genoemd wordt. Het is vandaag weer tijd om de tank vol te gooien want hij is weer voor meer dan de helft leeg. We nemen de afslag naar een tankstation waar Lei zich bezighoudt met het vullen van de tank en ik doe een poging om de voorruit schoon te maken. Dat is nog niet zo gemakkelijk, want de ruit zit op een hoogte waar ik niet goed bijkom én de wisser heeft een te korte steel. Ik doe m’n best maar helaas…. Lei zal toch het middengedeelte voor zijn rekening moeten nemen. Teamwork noemen we dat. 
We nemen gelijk twee grote bekers koffie mee voor onderweg én we schaffen nog een witte ten-foot-lange charge & sinc cable for iPhone & iPad aan. Very handy!
Verder maar weer over de I-68 oost die op een gegeven moment overgaat in scenic byway 219 noord/oost. 

 
Om 12.55 uur verlaten we Maryland en rijden we Pennsylvania binnen. We hebben ruim anderhalf uur doorgebracht in Maryland😊. 
Bij het plaatsje Friedens gaan we naar de 30 noord/oost, ook wel de Lincoln Highway genoemd. Hebben we de laatste dagen veel door bosrijke gebieden gereden nu is het landschap langzaam aan het veranderen. We zien meer landbouwgronden.

Vandaag gaan we naar Shanksville, naar het Flight 93 National Memorial. Op deze plek stortte op 11 september 2001 het door terroristen gekaapte toestel van United Airlines, vlucht 93, neer. 

 
We zijn hier al eens eerder geweest maar het is en blijft een plek die je moet bezoeken als je in de buurt bent. Net zoals dat het geval is met Ground Zero in New York. 
Als eerste gaan we naar het Visitor Center waar zich een indrukwekkende tentoonstelling bevindt. Een verslag van minuut tot minuut van datgene wat er zich die 11e september heeft afgespeeld. In New York (de Twin Towers), in Washington (het Pentagon) en hier in Shanksville (UA flight 93). Hier ligt uiteraard de nadruk op datgene wat er zich heeft afgespeeld in het vliegtuig en dat door de acties van de 40 passagiers en bemanningsleden aan boord de aanval op het Amerikaanse Capitool werd verijdeld. 
Er zijn enkele voicemails te horen van mensen die op deze manier afscheid nemen van hun geliefden. Heel aangrijpend. Een mevrouw die naast me staat en ook de berichten hoort moet huilen. Ook zijn er persoonlijke spullen te zien die teruggevonden zijn in het enorme veld dat bezaaid lag met kleine brokstukken maar ook met menselijke resten. Het veld waar het toestel is neergestort is afgesloten en niet toegankelijk voor het publiek omdat er zich in de bodem nog menselijke resten bevinden. Het is de laatste rustplaats van de 40 passagiers en bemanningsleden.
Je leest ook de ooggetuigenverslagen van de mensen die hier wonen en alles van dichtbij hebben meegemaakt. We hebben de beelden al zo vaak gezien en de verhalen al zo vaak gehoord, maar toch blijft het onvoorstelbaar wat zich die dag allemaal heeft afgespeeld.  
Buiten is een uitkijkplaats van waaruit je een overzicht hebt op het enorme gebied waar zich het drama heeft afgespeeld en waar o.a. een herinneringsmuur is waar de slachtoffers op vermeld staan. In eerste instantie willen we de trail naar beneden lopen maar aangezien het behoorlijk warm is en we daarna ook weer terug naar boven moeten gaan we toch maar met de camper.  
Het is een eenvoudig opgezet monument maar door de eenvoud heel indrukwekkend. Een lange weg richting de witmarmeren wand met namen met aan de linkerkant een lage muur waarachter zich de “crashsite” bevindt. De dodenakker. Een enorm groot rotsblok markeert de plek waar het toestel zich in de grond heeft geboord.  
Stilte……

We verlaten langzaam deze memorabele plek en rijden terug naar de ingang waar sinds september 2020 de Tower of Voices staat. Een monumentaal, drieëndertig meter hoog muziekinstrument met daarin veertig windgonggeluiden, die de veertig passagiers en bemanningsleden vertegenwoordigen. De bedoeling is dat de wind een ​​reeks van veertig tonen (stemmen) creëert.

 
Ook weer bijzonder en indrukwekkend.

Het wordt langzaam tijd om naar onze overnachtingsplek te rijden, de Friendship Village Campground in Bedford.

 
Dat blijkt een goede keuze te zijn want we hebben een riante plek en het is niet nodig om de stabilisatoren tevoorschijn te halen want we staan met ons huis meteen waterpas. En ook de wifi is van topkwaliteit.  
De overburen zetten de partytent op voor hun slide-out-monster en op een gegeven moment komt Frank (of Jim of Mike) met zijn pick-up 🛻 truck aanrijden. De hele laadbak ligt vol met grote blokken hout. Meteen komt er van alle kanten hulp en worden de houtblokken 🪵 één voor een uit de laadbak gehaald en vervolgens opgestapeld. De komende tijd kunnen ze vooruit wat betreft kampvuur🔥 stoken. 

We hebben vandaag 179 km afgelegd.